ΤΕΛΙΚΑ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΩΞΙΤΩΝ,ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΘΙΞΕΙΣ;

Ένας φίλος στα σχόλια, έγραψε «ΤΕΛΙΚΑ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΩΞΙΤΩΝ,ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΘΙΞΕΙΣ;». Καλή ερώτηση.

Το blog ξεκίνησε έτσι απλά, αναρτώντας ένα βιβλίο – έκθεση για το ρόλο που παίζουν οι εταιρίες ορυκτών σε όλο τον κόσμο γιατί κάτι μας βρώμαγε στην υπόθεση «φτωχή Φωκίδα». Σύντομα ήρθαμε αντιμέτωποι με μία σειρά στοιχεία που μας έβαλε στο «κόλπο». Μια απορία γεννήθηκε καθώς προέκυπταν απανωτές ενδείξεις ότι η Φωκίδα δεν βρίσκεται και πολύ μακριά από το Δέλτα του Νίγηρα και τις άλλες τρίτες χώρες που δεινοπαθούν κάτω από την κατοχή που έχουν επιβάλει κάποιοι οικονομικοί κολοσσοί σε κάποιες υπανάπτυκτες χώρες. Τα ορυκτά έχουν τεράστιο κέρδος όταν δεν νοιάζεσαι για το περιβάλλον. Πώς; Όλα έχουν γραφτεί πια αλλά ας κάνουμε επαναλήψεις,  συνοψίζοντας τι μάθαμε μέχρι σήμερα. Ο φίλος που ανυπομονεί για κάτι νέο ας περιμένει λίγο. Για την ώρα ας διαβάσει την σύνοψη και ίσως βρεί κάτι νέο από τα παλιά.

Το μεγαλύτερο μέρος του κόστους παραγωγής ορυκτών είναι το περιβαλλοντικό.

Οι τιμές    διαμορφώνονται από αυτούς που κάνουν τις εξορύξεις σύμφωνα με του νόμους των χωρών που έχουν αξιόλογη περιβαλλοντική νομοθεσία και που την εφαρμόζουν, όπως οι δυτικές χώρες. Υπάρχουν όμως και χώρες με ορυκτά που δεν έχουν τέτοια νομοθεσία ή και ενδιάμεσες περιπτώσεις που έχουν περιβαλλοντική νομοθεσία αλλά δεν την τηρούν γιατί έχουν ένα κράτος μπάχαλο όπου κυριαρχεί η διαφθορά, οπότε είναι σαν να μην έχουν.

Ας θεωρήσουμε ότι έχουμε μια εταιρία χωρίς ηθική, χωρίς αξίες, χωρίς ενδοιασμούς να καταστρέψει το περιβάλλον και να σπείρει θάνατο σε ανθρώπους με τον ένα ή άλλο τρόπο, αρκεί να βγάλει ικανό κέρδος. Αν έχει τα περιθώρια, θα κάνει καταστροφικές εξορύξεις, θα σπείρει το θάνατο. Με μηδενικό περιβαλλοντικό κόστος θα έχει τεράστια περιθώρια κέρδους. Αντιστοίχως εάν μία εταιρία είχε επί πολλά χρόνια το «ελευθέρας» και έκανε εξορύξεις χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, όταν πάει κάποιος να της θυμίσει ότι υπάρχει και περιβάλλον, υπάρχουν και άνθρωποι, ίσως και νόμοι, τότε θα της κακοφανεί σίγουρα και θα αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο και το πώς είχε πάρει κάποτε το «ελευθέρας».

Πώς φαντάζεστε ότι ξεχωρίζεις μια τέτοια εταιρία. Θα έχει την νεκροκεφαλή στην σημαία της; Τα στελέχη της θα είναι νυχτόβιοι με χαρακωμένο πρόσωπο; Οι εργαζόμενοι της θα διασκεδάζουν στο διάλειμμα της δουλειάς τους πυροβολούν τους περαστικούς γέροντες και τις έγκυες γυναίκες που θα περνάνε τυχαία; Ένα παράδειγμα ρε φίλε να καταλάβουμε για τι μιλάμε; Ρητορική η ερώτηση μιάς και στο βιβλίο «Ορυκτός πλούτος και εξαθλιωμένες τοπικές κοινωνίες» με το οποίο άρχισε το blog, γίνεται αναλυτική αναφορά σε αξιόπιστες πηγές για το ένοχο παρελθόν της Shell, της Chevron, της ΒΡ. Και αν δεν κάνουν οι ίδιες την βρωμοδουλειά, βάζουν άλλους. Μία πιο πρόσφατη αναφορά είχαμε από την ΕΤ1 τις μέρες που απεργούσε για τη Nokia. Ναι για την εταιρία που πολλοί από εμάς της δίνει κίνητρο δράσης αγοράζοντας τα κινητά της τηλέφωνα. Μία από τις 100 μεγαλύτερες βιομηχανίες του κόσμου με 100.000 θέσεις εργασίας. Από πού αγοράζει τα σπάνια μέταλλά της η Νokia; Από το Κογκό που μαστίζεται εδώ και πολλά χρόνια από τοπικούς πολέμους ομάδων που προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία και τον έλεγχο των ορυχείων γιατί το Κογκό, έχει την «τύχη» να έχει κοιτάσματα  μετάλλων όπως π.χ. και η Ελλάδα. Τα ορυχεία δουλεύουν συνεχώς και δεν τα επηρεάζει ο Πόλεμος. Σε αυτά δουλεύουν και πεθαίνουν καθημερινά  παιδιά σκλάβοι, ορφανά των πολέμων. Κάπου λέει κατά λέξη «5.000.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τους πολέμους που χρηματοδοτούν οι εταιρίες ηλεκτρονικών». Το ντοκιμαντέρ λέει πολλά. Η Νokia δεν κατηγορείται κυρίως γιατί αγοράζει από τέτοιες εταιρίες υλικό αλλά γιατί χρηματοδοτεί ομάδες από αυτές που κάνουν σφαγές και συντηρούν τον πόλεμο. Έτσι οι «επιχειρηματίες» έχουν εργατικά χέρια κυριολεκτικά για μισό πιάτο φαγητό και όσο αντέξει το κάθε παιδί. Ο πόλεμος του τροφοδοτεί συνεχώς με νέα. Και κέρδος βγάζουν οι σοβαροί «επιχειρηματίες» του Κογκό, και φτηνά αγοράζουν οι «αξιοπρεπείς» πελάτες τους σαν την Νokia.

Είναι  γνωστό άλλωστε το ότι όπου υπάρχουν ορυκτά, υπάρχει και φτώχεια και οι διαβασμένοι γνωρίζουν ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Απλά κάποιοι «βρώμικοι» άνθρωποι της πολιτικής πληρώνονται για να συντηρούν την φτώχεια. Ποιο λόγο θα είχαν οι ντόπιοι να πάνε να δουλεύουν σε στοές, να κινδυνεύουν καθημερινά, να εκθέτουν την υγεία τους σε σκόνες και χημικά, αν είχαν άλλη επιλογή; . Όπου υπάρχουν ορυκτά πρέπει η τοπική οικονομία να είναι τόσο φτωχή ώστε το να δουλέψεις στις εξορύξεις να είναι ελκυστικό. Όπου λοιπόν είναι απαραίτητο, αρκεί να ελέγχεις το πολιτικό παιχνίδι. Δεν χρειάζεται όλους τους εμπλεκόμενους, λίγους βρώμικους και πολλούς χαζοαγαθούς θές. «Μακιαβελικούς μέτριους» όπως λέει και το βιβλίο. 

Εδώ λοιπόν έρχεται ο προβληματισμός. Δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε για το όπου υπάρχει τέτοια συνομωσία, υπάρχουν και τέτοιες ακρότητες και εγκληματικότητα. Για ανίχνευση ύπαρξης στοιχείων  τέτοιας νοοτροπίας μιλάμε. Έχουμε καθόλου ενδείξεις ότι κάτι   μπορεί να παίζεται και στον τόπο μας;  Γιατί αυτή η φτώχεια; Γιατί τόσα μυστήρια που οδηγούν όλα στο να μοιάζουμε τόσο πολύ με όλες αυτές τις περιοχές που όλες έχουν ορυκτά, όλες  πάμφτωχες και με τόσες άλλες ομοιότητες;

Τώρα είναι η ώρα σου αγαπητέ ανυπόμονε φίλε που μας χάρισες τον τίτλο και την έμπνευση.

Αν υποθέσουμε ότι πιστεύεις πως εδώ, στον Δήμο Δελφών, που τόσοι τον έχουν υμνήσει για  τον ελαιώνα μας, τον πολιτιστικό πλούτο, τον φυσικό πλούτο, τα μοναδικά τοπία, κ.λ.π.(και μόνο όσοι βγάζουν λεφτά από τις εξορύξεις για τις εξορύξεις), δεν μπορούμε να ζήσουμε εκ των πραγμάτων και από κάτι άλλο εκτός από τον βωξίτη. Καλώς. Μην διαβάζεις πιο κάτω τα ξέρεις όλα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να μάθεις.

Αν όμως δεν είσαι σίγουρος για την ανικανότητά μας ή και την αχρηστία του τόπου μας, μπορείς να προβληματιστείς μαζί μας στο ακόλουθο σκεπτικό.

Αν οι βωξίτες εμπλέκονται στην πολιτική του τόπου και παίζουν «βρώμικο» παιχνίδι,  ποιο θέμα σχετικά με τα «κοινά» είναι σοβαρότερο;

Τι νόημα έχει να μιλάς για ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα για κάποιο αναπτυξιακό έργο που μπορεί να ωφελήσει τον τόπο, εάν αυτοί που θα έπρεπε να το διεκδικήσουν, πληρώνονται κάτω από το τραπέζι για να μην το πάρουμε ποτέ ή αν το πάρουν τελικά για να μην εκτεθούν, να φροντίσουν το έργο που θα φτιάξουν να είναι άχρηστο; Μήπως θα το καταλάβαινες;  Έχεις ακούσει την παροιμία «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει»; Και αν το ζύμωμα θέλει εκ των πραγμάτων χρόνο, περνάει η τετραετία, και ξανά στο προεκλογικό πρόγραμμα το έργο και ποτέ δεν το βλέπουμε. Σου θυμίζει τίποτα αυτό;

Τι νόημα έχει να μιλάς για μία ιδιωτική προσπάθεια, ενός προσώπου ή ενός συλλόγου, που προσπαθεί να προβάλει το τόπο και να συμβάλει στην ανάπτυξη, όταν τα πόστα των αρμόδιων που θα πρέπει να περάσει αυτή η προσπάθεια, έχουν πιαστεί από υποταγμένους με σκοπό να σαμποτάρεται κάθε τέτοια δράση.

Τι νόημα έχει να μιλάς για μία εκδήλωση που προβάλει δήθεν τον τόπο, όταν αυτή είναι δίπλα στο Λαρνάκι. Τι να προβάλεις δηλαδή; Και τι νόημα έχει να κάνεις κάθε εκδήλωση όταν στην θάλασσα που απέχει 7 χλμ σε ευθεία από τους Δελφούς έχεις το Λαρνάκι; Την βλέπουν την θάλασσα μόνοι του οι επισκέπτες και μόνο από περιέργεια την επισκέπτονται. Ξέρεις, διαβάσαμε ότι το Ελληνικό τουριστικό προϊόν είναι το τρίπτυχο Ήλιος-Θάλασσα-Πολιτισμός. Δεν περιμένει κάποιος σώφρων τουρίστας να έρθει να μείνει κατακαλόκαιρο στους Δελφούς για  μέρες και να μην κατέβει στην θάλασσα. Το ότι το πιστεύουν αυτό κάποιοι νοητικά ανάπηροι, εντάξει υπάρχουν και τέτοιες ασθένειες. Εμείς τουλάχιστον το παλεύουμε.

Τι νόημα έχει να μιλάς για το ένα ή για το άλλο κόμμα αν όλα είναι «πιασμένα» για να σε κρατάνε φτωχό. Για ποιόν να πεις από τους σημερινούς; Δήμαρχο, αντιδημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους (παρακολουθούμε τις εξαιρέσεις), αντιπεριφερειάρχη, περιφερειάρχη, βουλευτή,  τους κομματικούς αντιπροσώπους; Όλων η άποψη είναι ότι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι εξορύξεις και το Λαρνάκι. Αν ψάξεις την ιστορία τους, δεν θα αργήσεις να καταλάβεις σχέσεις με τις εξορύξεις βωξίτη και τις εταιρίες. Το σκεπτικό αναπτύσσεται δεδομένου ότι έχουμε απορρίψει αυτή την «πίστη». Όλοι αυτοί είναι είτε έμμισθοι υποστηρικτές αυτής της άποψης, είτε απλοί πιστοί επειδή δεν τους φτάνει παραπέρα το μυαλό. Όπως και να έχει, είναι αδύνατον να μας οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο. Πώς να καταφέρει κάποιος κάτι που δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί. Δεν θα προσπαθήσει ποτέ. Θέλει πολύ λίγη λογική για να το καταλάβουμε και τόση διαθέτουμε.

Τι να γράψουμε για τις δουλειές που πρέπει να κάνει ο Δήμος, τα σχολεία, την Πυροσβεστική, την Αστυνομία, τα ωδεία και τις βιβλιοθήκες; Αν παραμείνει  ο Δήμος ο φτωχότερος της Ευρώπης (ναι δεν υπερβάλλουμε, βάλτα στη σειρά, ο φτωχότερος Δήμος της φτωχότερης χώρας) σύντομα θα χρειαστούμε «προστάτη». Ο Καλλικράτης είναι Ελληνικός Νόμος, Ευρωπαϊκής υποχρέωσης και δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν ο Δήμος δεν έχει σοβαρά έσοδα από κάποια δραστηριότητα ακόμα, ξέχασέ τα όλα. Ό,τι μπορεί να πληρώσει από την τσέπη του.

Εκτός αν μας καλύπτει τα βασικά κάποια εταιρία «προστάτης». Με ποιο αντάλλαγμα όμως; Μήπως για να  κάνει εδώ ότι θα μπορούσε και κάπου αλλού χωρίς να έχει και τα έξοδά μας; Όχι φυσικά. Σίγουρα το αντάλλαγμα θα είναι για να δεχτούμε όπως στο Λαρνάκι και στα βουνά μας, να κάνει εδώ ότι δεν την αφήνουν να κάνει σε κανένα άλλο τόπο. Αυτά που δεν θέλει κανένας στον τόπο του. Καταστροφή περιβάλλοντος, τοξικοί ρύποι, σκόνες καπνοί και χημεία, φτώχεια, καρκίνος και θάνατος, είναι πάντα διαθέσιμοι να θρονιαστούν έξω από το σπίτι σου αν τους δέχεσαι. Βγάζουν πολύ χρήμα αλλά δεν τους θέλει κανένας για ευνόητους λόγους (για όσους έχουν νου).

Έτσι απλά καταλήγουμε καλέ μου φίλε, ότι αυτά που μέχρι χθες ήταν δεδομένα, πιθανόν αν κάνεις λάθος επιλογές σήμερα, αύριο να πρέπει να εκπορνευτείς για να τα έχεις. Και αν το κορμί σου δεν πιάνει τιμή, υπάρχει και η υγεία σου, υπάρχει και η υγεία των παιδιών σου, υπάρχει και ο τόπος σου.   

Τι μας λείπει λοιπόν για να προβληματιστούμε εάν μας έχουν βάλει στο μάτι τα κοράκια για να γίνουνε «προστάτες» μας;

 Η φήμη των αγράμματων απολίτιστων ιθαγενών που ακόμα περιμένουν τουρίστες στην βιομηχανική Ιτέα και τους Δελφούς, αλλά παρακαλάνε ταυτόχρονα και για μία θέση στα μεταλλεία, δίνοντας χιλιάδες ψήφους στους πιθανούς νεκροθάφτες τους, πιστεύοντας ο καθένας για τον εαυτό του ότι αυτός θα είναι ο ένας που θα προσληφθεί και οι άλλοι τα θύματα;

Το γνωστό και δεδομένο παρελθόν της υποτακτικότητας και της δουλοπρέπειας;

Οι υποτακτικοί άρχοντες;

Οι βλάκες άρχοντες;

Τα κοράκια;

Για σκέψου

Μπλέκονται εταιρίες εξόρυξης στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής;   Βρίσκονται πρώην και νυν εργαζόμενοι και οικογενειακοί φίλοι,  σε θέσεις κλειδιά στην πολιτική και στην δημόσια διοίκηση; Έχεις ακούσει για παραβίαση νόμων και αθέτηση υποχρεώσεων από τις εταιρίες εξόρυξης και για ποινές από την πολιτεία; Τι λένε οι εταιρίες σε αυτούς που τους κατηγορούν; Μήπως μονίμως αλλάζοντας θέμα λένε συνέχεια και μόνο για τις θέσεις εργασίας; Είδες πόσο βολεύει η φτώχεια; Τα είπαμε όμως αυτά, άλλο επιχείρημα; Σε σχέση με την ουσία;

Θες και άλλα; Αν η απορία σου ήταν γνήσια, ψάξε και θα βρεις τόσα πολλά που θα σου λυθεί εντελώς η απορία. Δεν είπαμε κάτι νέο αλλά ίσως να το είχες ανάγκη. Σκέψου το λοιπόν και τα ξαναλέμε.

Συνοψίζοντας και τα τελευταία, εμείς ξέρουμε ότι η ιστορία έχει γυρίσει. Καμία δραστηριότητα δεν θα δουλέψει αν δεν υπάρξει κάποια   ανάπτυξη στην περιοχή. Και οι βωξίτες δεν αφορούν ανάπτυξη. Δεν αφορούν μία δραστηριότητα που μπορεί διαρκώς και αλληλεπιδρώντας με άλλες να προσφέρει   ανάπτυξη διαρκείας που θα προσφέρει τις απαραίτητες θέσεις εργασίας. Δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω, παρά μόνο αν υποχρεωθούν να λειτουργήσουν όπως πρέπει και εκεί που πρέπει κι όχι μετατρέποντας την περιοχή σε «Κρανίου Τόπο». Και αυτό θα είναι κάτι, αλλά όχι κάτι σοβαρό.

Τι ανάπτυξη, τα έχουμε ξαναπεί και ιδέες υπάρχουν και άλλες θα προέκυπταν αλλά ξεκινώντας από τον Δήμαρχο και τις δημόσιες δηλώσεις του δεν πρόκειται να συζητήσει τη ανάπτυξη γιατί δεν πρέπει (Ημερίδα ΤΕΕ 13-1-2010). ‘Όμως μαγαζάτορες, ξενοδόχοι, έμποροι, αγρότες, τεχνικός κόσμος, χιλιάδες θέσεις εργασίας βρίσκονται στον αέρα και έχουν αρχίσει ήδη να φωτίζονται από σκέψεις όπως ότι δεν ζούμε σε ένα άχρηστο τόπο και δεν είμαστε άχρηστοι και έχει αρχίσει να εξαπλώνεται το φως καθημερινά. Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να λένε τα παπαγαλάκια, όσο και να φοβερίζουν οι «μάγκες», λάδι στη φωτιά που θα τους τηγανίσει ρίχνουν. Αυτό που λάμβαναν σαν αντιπροσωπευτικό του τοπικού χαρακτήρα μας ήταν απλά βόλεμα. Τι να κάνουμε, άνθρωποι είμαστε και εμείς. Δεν χρειάστηκε παρά μόνο ξεβόλεμα, μια σπίθα και η φωτιά ξεκίνησε. Δεν μπορούν να μας ταΐσουν όλους  και επιπλέον όσους θα επιστρέψουν από την ταχύτατα παρακμάζουσα Αθήνα. Τα κοράκια παλεύουν  και σίγουρα η οπισθοχώρηση δεν σημαίνει παραίτηση αλλά αναδίπλωση. Κάτι ετοιμάζουν, κάπου υπόγεια και ύπουλα εργάζονται αλλά ότι κοψίδι και να αρπάξουν θα είναι κάτι για λίγο καιρό ακόμα  . Τελικά θα πάνε από εκεί που ήρθανε ή θα συμμορφωθούν και οι υποτακτικοί θα λογοδοτήσουν. Οι υποτακτικοί ιδίως, ίσως και να φύγουν και αυτοί με το ελικόπτερο...