Σάββατο 28 Μαΐου 2011



Από τον εξωραϊστικό σύλλογο "Καρτερία" μας στάλθηκε η παρακάτω πρόσκληση για συγκέντρωση-ενημέρωση που διοργανώνει την επόμενη Τετάρτη 1 Ιουνίου.
-----------------------------------------------




ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε στην συγκέντρωση-ενημέρωση που οργανώνει ο Σύλλογος μας

στο Κυριακοπούλειο  Πολιτιστικό Κέντρο Ιτέας 


Τέταρτη 1 Ιουνίου 2011 και ώρα 19.00

με ομιλητή τον κο Δημ. Αγγελόπουλο

Πρόεδρο της ομοσπονδίας συλλόγων Κορινθιακού ΄΄ΑΛΚΥΩΝ΄΄ με θέμα:

«Τα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα του Κορινθιακού Κόλπου και της Ιτέας»





Eξωραϊστικός Σύλλογος

΄΄ΚΑΡΤΕΡΙΑ΄΄

Πέμπτη 19 Μαΐου 2011

"Ο κόκκινος εφιάλτης του βωξίτη"



Δύο πολύ σημαντικά άρθρα (το ένα είναι συνέχεια του άλλου) που αναρτήθηκαν στο http://elsarand.wordpress.com τον περασμένο Οκτώβριο: 

Ο κόκκινος εφιάλτης του βωξίτη



Το προχτεσινό ατύχημα στην Ουγγαρία, όταν ορμητικά κύματα κόκκινης τοξικής λάσπης έπνιξαν τα χωριά 40χλμ γύρω από το εργοστάσιο αλουμίνας Ajkai Timfoldgyar Zrt, είναι σαν βγαλμένο από ταινία καταστροφής.

Δυστυχώς όμως, είναι μια φριχτή πραγματικότητα που δείχνει πολύ ανάγλυφα πόσο λάθος δρόμο έχουμε πάρει νομίζοντας μάλιστα οτι πρόκειται για ανάπτυξη (πράσινη μάλιστα, προσφάτως!) και πρόοδο.
Διάβασα οτι κατά την παραγωγή  ενός τόνου αλουμινίου παράγονται 2-3 τόνοι τοξικής λάσπης! Και θυμήθηκα τα βουνά κόκκινης σκόνης γύρω από την Ιτέα και τα προβλήματα μόλυνσης στην Αντίκυρα και στα Άσπρα Σπίτια από το «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (τέως Pechiney) αλλά και τους αγώνες που δίνουν τόσον καιρό οι κάτοικοι των χωριών της Γκιώνας και του Παρνασσού για να μην συνεχιστεί η καταστροφή του δάσους και του βουνού από την συνεχή επέκταση των δραστηριοτήτων της S&B.

Οι υπεύθυνοι του εργοστασίου στην Ουγγαρία λένε ότι η λάσπη, σύμφωνα με τα στάνταρ της Ε.Ε. δεν θεωρείται τοξική. Τα ίδια λένε και όσοι ρίχνουν χρόνια τώρα (από το 1972) την κόκκινη σκόνη στον Κορινθιακό σε βαθμό που σήμερα να καλύπτει χιλιάδες στρέμματα του βυθού. Όμως οι γιατροί που περιθάλπουν τους δεκάδες τραυματίες στην Ουγγαρία, μιλάνε για εξαιρετικά τοξικό και ελαφρά ραδιενεργό υλικό που προκαλεί ύπουλα εγκαύματα, καθώς, η επιφανειακή προσβολή μπορεί να φαίνεται μικρή αλλά εξαπλώνονται και διαβρώνουν τους ιστούς κάτω από το δέρμα!
Από το Βήμα, διαβάζουμε:

Το παχύρρευστο υγρό περιέχει βαρέα μέταλλα και διαβρωτικές ουσίες, όπως μόλυβδο, χρώμιο κτλ.- είναι τα απόβλητα της επεξεργασίας του βωξίτη, ιδιαιτέρως τοξικά αφού προκαλούν βαθιά εγκαύματα τα οποία μπορεί να εμφανιστούν πολλές ημέρες μετά την έκθεση του ατόμου στο υλικό.

Ήδη έχουν διαρεύσει πάνω από 700.000 κυβικά μέτρα τοξικής λάσπης που αντιπροσωπεύει το 2-3% μόνο της περιεκτικότητας των δεξαμενών! Στην ουσία μιλάμε για τεράστια φράγματα, σαν τεχνητές λίμνες γεμάτες με τα απόβλητα αυτά, που προφανώς αποτελούν οικολογικές βόμβες για την περιοχή.



Συγκλονιστικές φωτογραφίες από το ατύχημα που χαρακτηρίζεται ένα από τα μεγαλύτερα και σοβαρότερα στην Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια, εδώ και εδώ, καθώς και στο ιστολόγιο του Παρατηρητήριου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων.


Θα πει κανείς, τόση φασαρία, τόση μόλυνση, τόση καταστροφή στο περιβάλλον αξίζει για κουτάκια μπύρας και πορτοπαράθυρα;  Χμ, υπάρχουν πολύ περισσότερα πίσω από τη βιομηχανία αλουμινίου και είναι δυστυχώς τρομακτικά:

Από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Παρατηρητήριου, H βιομηχανία αλουμινίου και η στενή της σχέση με τον πόλεμο, αντιγράφω:

Mια από τις βασικές, αν και κρυμμένες, κινητήριες δυνάμεις πίσω από την παραγωγή αλουμινίου είναι η βιομηχανία όπλων. Οι πιο ισχυρές και κερδοφόρες εταιρείες είναι αυτές που φτιάχνουν οπλικά συστήματα – που βαφτίζονται «αμυντικά» ή «διαστημικής τεχνολογίας» – και αυτές είναι οι καλύτεροι πελάτες των εταιρειών παραγωγής αλουμινίου.
[…] Ο πόλεμος είναι πιθανότατα η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση για τους παραγωγούς αλουμινίου, αν και τα συμβόλαια και οιστατιστικές που το αποδεικνύουν εδώ και πολύ καιρό δεν είναι προσβάσιμες. Παράλληλα αυξάνεται διαρκώς η χρήση αλουμινίου από άλλες βιομηχανίες (αυτοκίνητοβιομηχανία, κατασκευές κ.λ.π.) οι οποίες ευνοούνται από την προνομιακή μεταχείριση της πολεμικής βιομηχανίας, πράγμα που ισοδυναμεί με έμμεση επιδότηση.

Το ιστολόγιο Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον, κάνει επίσης αναφορά στο ατύχημα:

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης κηρύχθηκαν τρεις επαρχίες στη δυτική Ουγγαρία λόγω της διαρροής τοξικών λυμάτων από δεξαμενή εργοστασίου επεξεργασίας αλουμινίου, που έχει οδηγήσει στο θάνατο τουλάχιστον τριών ανθρώπων και τον τραυματισμό 120, όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων ΜΤΙ.

Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης αφορά τις επαρχίες Βέτσπρεμ, Γκιορ-Μοσόν-Σόπρον και Βας.

Εν τω μεταξύ, συγκεχυμένες παραμένουν οι πληροφορίες σχετικά με το αν υπήρξε και δεύτερη διαρροή. Το ΜΤΙ μετέδωσε ότι η δεξαμενή έσπασε και σε δεύτερο σημείο, με αποτέλεσμα να εκκενωθεί ένα χωριό, κάτι που διαψεύδει το Reuters, επικαλούμενο την αρμόδια ουγγρική υπηρεσία.

Το δυστύχημα συνέβη χθες το απόγευμα στο εργοστάσιο αλουμινίου του Αζκα, σε απόσταση 165 χιλιομέτρων δυτικά της Βουδαπέστης.

Η διαρροή συνιστά «οικολογική καταστροφή», δήλωσε ο υφυπουργός Υγείας Ζόλταν Ιλές επισκεπτόμενος το Κολοντάρ.

«Η λάσπη εξακολουθεί να διαρρέει από τις δεξαμενές 9 και 10 του εργοστασίου αλουμινίου του Αζκα, απειλώντας όχι μόνον τους κατοίκους του Ντεβετσέρ, του Κολοντάρ και του Σομλοβασάρχελι, αλλά και την πανίδα και τη χλωρίδα μιας έκτασης 40 τετραγωνικών χιλιομέτρων», δήλωσε ο Ζόλταν Ιλές.

Σύμφωνα με φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων, η τοξική λάσπη φθάνει σε ύψος δέκα εκατοστών στο Ντεβετσέρ, όπου το εν τρίτον των κατοικιών έχει πληγεί, ενώ έχει διακοπεί η ηλεκτροδότηση, η υδροδότηση και η παροχή φυσικού αερίου.

Το εργοστάσιο ανήκει στην ουγγρική εταιρεία παραγωγής και εμπορίας αλουμινίου (MATK). Τα αίτια του δυστυχήματος δεν έχουν γίνει γνωστά, ενώ διεξάγεται έρευνα.

Η κόκκινη λάσπη είναι ένα τοξικό κατάλοιπο που προέρχεται από την παραγωγή του αλουμινίου, και αποτελείται από εξαιρετικά διαβρωτικές ουσίες, όπως ο μόλυβδος. Η παραγωγή ενός τόνου αλουμινίου προκαλεί την παραγωγή τριών τόνων κόκκινης τοξικής λάσπης.

Για την παρουσία του βωξίτη στον Ελληνικό χώρο:

Πολίτες της Φωκίδας για το Περιβάλλον και τον Πολιτισμό

Οι ζωές των απείθαρχων όµορφα καίγονται

Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών δραστηριοτήτων

Και ένα μεγάλο αλλά πολύ ενδιαφέρον κείμενο του ομότιμου καθηγητή του ΕΜΠ Δ. Ρόκου με τίτλο: Η Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη των Ορεινών Περιοχών στα χρόνια της “κρίσης”, από όπου αντιγράφω μια μικρή παράγραφο:

Έτσι, η Αξιοβίωτη Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη, μ’ άλλα λόγια η Ανάπτυξη που αξίζει να τη ζεις, γιατί ολοκληρώνει τις οικονομικές με τις κοινωνικές, τις πολιτικές, τις πολιτισμικές και τις κατάλληλες κάθε φορά, για κάθε τόπο, τεχνικές/τεχνολογικές δράσεις της, αναγνωρίζοντας και σεβόμενη τις θεμελιακές ουσιώδεις σχέσεις, αλληλεξαρτήσεις και αλληλεπιδράσεις τους και τις ειρηνικές, θετικές, δημιουργικές και ηθικές συνέργειές τους για μια ανθρώπινη ζωή, σ’ ένα ανθρώπινο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον, σ’ ένα ειρηνικό και καλύτερο κόσμο, ήταν και είναι η μόνη λύση για μια πραγματικά εναλλακτική πορεία.=

================

by elsa
Όλοι είδαμε τις τρομαχτικές εικόνες της κόκκινης τοξικής λάσπης που πλημμύρισαν τα χωριά 40χλμ γύρω από το εργοστάσιο αλουμίνας Ajkai Timfoldgyar Zrt, στην Ουγγαρία, εικόνες βγαλμένες σαν από χολιγουντιανή ταινία καταστροφής.
(η τεράστια δεξαμενή πριν τη διαρροή)
(και μετά)
Το ιστολόγιο του Παρατηρητήριου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, ασχολείται με τα θέματα αυτά εδώ και χρόνια και έχει πάρα πολλά στοιχεία για τον ελληνικό χώρο που έχει την τύχη και την ατυχία μαζί, να έχει εξαιρετικά πλούσιο υπέδαφος, αλλά η διαχείρισή του γίνεται με μοναδικό γνώμονα το κέρδος των επιχειρήσεων. Μήπως όμως δεν γίνεται κι αλλιώς; Μήπως αυτού του τύπου η εκ-μετάλλευση είναι πάντα ή κατά το μεγαλύτερο μέρος της προς όφελος των παντός είδους “αφεντικών”;
Γιατί βέβαια, τόση μόλυνση, τόση καταστροφή στο περιβάλλον δεν γίνεται για κουτάκια μπύρας και πορτοπαράθυρα!  Υπάρχουν πολύ περισσότερα πίσω από τη βιομηχανία αλουμινίου και είναι δυστυχώς, τρομακτικά. Από το πολύ ενδιαφέρον κείμενο του Παρατηρητήριου, H βιομηχανία αλουμινίου και η στενή της σχέση με τον πόλεμο, αντιγράφω:
Mια από τις βασικές, αν και κρυμμένες, κινητήριες δυνάμεις πίσω από την παραγωγή αλουμινίου είναι η βιομηχανία όπλων. Οι πιο ισχυρές και κερδοφόρες εταιρείες είναι αυτές που φτιάχνουν οπλικά συστήματα – που βαφτίζονται «αμυντικά» ή «διαστημικής τεχνολογίας» – και αυτές είναι οι καλύτεροι πελάτες των εταιρειών παραγωγής αλουμινίου.
[…] Ο πόλεμος είναι πιθανότατα η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση για τους παραγωγούς αλουμινίου, αν και τα συμβόλαια και οιστατιστικές που το αποδεικνύουν εδώ και πολύ καιρό δεν είναι προσβάσιμες. Παράλληλα αυξάνεται διαρκώς η χρήση αλουμινίου από άλλες βιομηχανίες (αυτοκίνητοβιομηχανία, κατασκευές κ.λ.π.) οι οποίες ευνοούνται από την προνομιακή μεταχείριση της πολεμικής βιομηχανίας, πράγμα που ισοδυναμεί με έμμεση επιδότηση.
(αξίζει να το διαβάσετε όλο)
Για την εκμετάλλευση του βωξίτη στον Ελληνικό χώρο, δείτε επίσης:
Και αν αναρωτηθείτε αν είναι αυτό “ανάπτυξη” (και μάλιστα “πράσινη”), διαβάστε ένα μεγάλο αλλά πολύ ενδιαφέρον κείμενο του ομότιμου καθηγητή του ΕΜΠ Δ. Ρόκου με τίτλο: Η Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη των Ορεινών Περιοχών στα χρόνια της “κρίσης”, από όπου αντιγράφω:
“Το ιδεολόγημα της μονοδιάστατης και στρεβλής αναπόδραστα “Ανάπτυξης”, δηλαδή της Οικονομικής Αύξησης, κυριάρχησε σ’ όλον τον “ελεύθερο” κόσμο από το 1947 ως το 1987 που η Παγκόσμια Επιτροπή για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (WCED) του Ο.Η.Ε., αξιοποιώντας τις συμβολές χιλιάδων επιστημόνων, πανεπιστημιακών και πολιτικών απ’ όλο τον κόσμο, που συμμεριζόταν διαφορετικές αξίες και κοσμοθεωρίες, με την ευθύνη της Gro Harlem Brundtland, κατέληξαν στην Έκθεση “Our Common Future” (WCED 1987), η οποία, μετά από μια θαυμάσια ανάλυση, προτείνει την Sustainable (Διατηρήσιμη) Ανάπτυξη ως λύση στα πολύπλοκα και πολυδιάστατα προβλήματα που γέννησε, διόγκωσε και όξυνε για τον άνθρωπο και το περιβάλλον το αναπτυξιακό μοντέλο που προηγήθηκε.
Ο αμφιλεγόμενος ορισμός, αλλά και το νόημα και τα αποτελέσματα εφαρμογής της Διατηρήσιμης Ανάπτυξης ως της Ανάπτυξης “η οποία ικανοποιεί τις ανάγκες του παρόντος, χωρίς να διακυβεύει τις δυνατότητες ικανοποίησης των αναγκών των μελλοντικών γενεών”, αμφισβητήθηκε έντονα και τεκμηριωμένα και με στοιχεία των εκθέσεων Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNDP 1999, 2001, 2002, 2003), αλλά και από πολλούς επιστήμονες σ’ όλο τον κόσμο (Ρόκος 2003, 2004, 2005, Sachs 1992).
Τα στοιχεία αυτά αποδεικνύουν κατακάθαρα ότι από το 1992 και μετά, στον αστερισμό της “βιώσιμης” ή “αειφόρου” ανάπτυξης όπως ψιμυθίωσαν στον τόπο μας την Διατηρήσιμη, οι πλούσιοι εξακολουθούν να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί περισσότεροι και φτωχότεροι. [...]
Έτσι, η Αξιοβίωτη Ολοκληρωμένη Ανάπτυξη, μ’ άλλα λόγια η Ανάπτυξη που αξίζει να τη ζεις, γιατί ολοκληρώνει τις οικονομικές με τις κοινωνικές, τις πολιτικές, τις πολιτισμικές και τις κατάλληλες κάθε φορά, για κάθε τόπο, τεχνικές/τεχνολογικές δράσεις της, αναγνωρίζοντας και σεβόμενη τις θεμελιακές ουσιώδεις σχέσεις, αλληλεξαρτήσεις και αλληλεπιδράσεις τους και τις ειρηνικές, θετικές, δημιουργικές και ηθικές συνέργειές τους για μια ανθρώπινη ζωή, σ’ ένα ανθρώπινο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον, σ’ ένα ειρηνικό και καλύτερο κόσμο, ήταν και είναι η μόνη λύση για μια πραγματικά εναλλακτική πορεία.”
Οι τελευταίες αναρτήσεις του Παρατηρητήριου είναι αφιερωμένες στην καταστροφή στην Ουγγαρία και τις συσχετίσεις με την κατάσταση στα αντίστοιχα ορυχεία της Ελλάδας. Από εκεί, και η παρακάτω φωτογραφία του μπαζωμένου όρμου στο Λαρνάκι της Φωκίδας, που θυμίζει πολύ τις εικόνες από την Ουγγαρία.
Κι αν αναρωτιέστε πού τη βάζουμε εμείς τη δική μας κόκκινη λάσπη:
Βιομηχανίες καταπίνουν το οικοσύστημα
Συγκεκριμένα, στην περιοχή δραστηριοποιείται από το 1966 το βιομηχανικό συγκρότημα της “Αλουμίνιο της Ελλάδας” (ΑτΕ), με σκοπό την εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων βωξίτη, την παραγωγή και κατασκευή στην Ελλάδα αλουμίνας και αλουμινίου. Μόνο από την κόκκινη λάσπη της αλουμίνας, που απορρίπτεται στον κόλπο εδώ και 50 χρόνια, έχει ήδη καλυφθεί περισσότερο από το 12% της επιφάνειας του πυθμένα του κόλπου. Η λάσπη αποτελείται από βαρέα μέταλλα, φυσικά ραδιενεργά συστατικά και άλλες επικίνδυνες και καρκινογόνες ουσίες, σύμφωνα με ανακοινώσεις της Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον. (http://iteanet.blogspot.com/2010/04/blog-post_9495.html)
Έγραψε η elsa

==============================================


Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

"Πνευματικά Δικαιώματα"

********************************************************************

Πολλοί φίλοι επικοινωνούν μαζί μας στο email και ρωτούν για το αν μπορούν να αναδημοσιεύσουν περιεχόμενο από τις αναρτήσεις μας. Επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες και μοναδικός μας σκοπός είναι η ενημέρωση, όχι μόνο θεωρούμε  αυτονόητη την ελεύθερη αναδημοσίευση μα και τιμή που μας δίνει παράλληλα πολύ μεγάλη χαρά.
Ευχαριστούμε για την τιμή της ανάγνωσης από όλους όσους περνούν από εδώ και της αναδημοσίευσης όσων κρίνουν σκόπιμο να το κάνουν.

********************************************************************

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Στη μακρινή Κόστα Ρίκα



Εξόρυξη χρυσού;Γιατί όχι;


http://youtu.be/nh3xubKuaUs

Το βίντεο το είδαμε στο http://antigoldgreece.wordpress.com/2011/05/06/costarica-video/
Φυσικά όσα βλέπουμε δεν έχουν καμιά σχέση με την περιοχή μας στην οποία τίποτα παρόμοιο δεν έχει ούτε πρόκειται να συμβεί.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

ΤΕΛΙΚΑ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΩΞΙΤΩΝ,ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΘΙΞΕΙΣ;


Ένας φίλος στα σχόλια, έγραψε «ΤΕΛΙΚΑ ΑΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΒΩΞΙΤΩΝ,ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΟ ΘΕΜΑ ΝΑ ΘΙΞΕΙΣ;». Καλή ερώτηση.
Το blog ξεκίνησε έτσι απλά, αναρτώντας ένα βιβλίο – έκθεση για το ρόλο που παίζουν οι εταιρίες ορυκτών σε όλο τον κόσμο γιατί κάτι μας βρώμαγε στην υπόθεση «φτωχή Φωκίδα». Σύντομα ήρθαμε αντιμέτωποι με μία σειρά στοιχεία που μας έβαλε στο «κόλπο». Μια απορία γεννήθηκε καθώς προέκυπταν απανωτές ενδείξεις ότι η Φωκίδα δεν βρίσκεται και πολύ μακριά από το Δέλτα του Νίγηρα και τις άλλες τρίτες χώρες που δεινοπαθούν κάτω από την κατοχή που έχουν επιβάλει κάποιοι οικονομικοί κολοσσοί σε κάποιες υπανάπτυκτες χώρες. Τα ορυκτά έχουν τεράστιο κέρδος όταν δεν νοιάζεσαι για το περιβάλλον. Πώς; Όλα έχουν γραφτεί πια αλλά ας κάνουμε επαναλήψεις,  συνοψίζοντας τι μάθαμε μέχρι σήμερα. Ο φίλος που ανυπομονεί για κάτι νέο ας περιμένει λίγο. Για την ώρα ας διαβάσει την σύνοψη και ίσως βρεί κάτι νέο από τα παλιά.
Το μεγαλύτερο μέρος του κόστους παραγωγής ορυκτών είναι το περιβαλλοντικό.
Οι τιμές    διαμορφώνονται από αυτούς που κάνουν τις εξορύξεις σύμφωνα με του νόμους των χωρών που έχουν αξιόλογη περιβαλλοντική νομοθεσία και που την εφαρμόζουν, όπως οι δυτικές χώρες. Υπάρχουν όμως και χώρες με ορυκτά που δεν έχουν τέτοια νομοθεσία ή και ενδιάμεσες περιπτώσεις που έχουν περιβαλλοντική νομοθεσία αλλά δεν την τηρούν γιατί έχουν ένα κράτος μπάχαλο όπου κυριαρχεί η διαφθορά, οπότε είναι σαν να μην έχουν.
Ας θεωρήσουμε ότι έχουμε μια εταιρία χωρίς ηθική, χωρίς αξίες, χωρίς ενδοιασμούς να καταστρέψει το περιβάλλον και να σπείρει θάνατο σε ανθρώπους με τον ένα ή άλλο τρόπο, αρκεί να βγάλει ικανό κέρδος. Αν έχει τα περιθώρια, θα κάνει καταστροφικές εξορύξεις, θα σπείρει το θάνατο. Με μηδενικό περιβαλλοντικό κόστος θα έχει τεράστια περιθώρια κέρδους. Αντιστοίχως εάν μία εταιρία είχε επί πολλά χρόνια το «ελευθέρας» και έκανε εξορύξεις χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, όταν πάει κάποιος να της θυμίσει ότι υπάρχει και περιβάλλον, υπάρχουν και άνθρωποι, ίσως και νόμοι, τότε θα της κακοφανεί σίγουρα και θα αποκαλύψει το πραγματικό της πρόσωπο και το πώς είχε πάρει κάποτε το «ελευθέρας».
Πώς φαντάζεστε ότι ξεχωρίζεις μια τέτοια εταιρία. Θα έχει την νεκροκεφαλή στην σημαία της; Τα στελέχη της θα είναι νυχτόβιοι με χαρακωμένο πρόσωπο; Οι εργαζόμενοι της θα διασκεδάζουν στο διάλειμμα της δουλειάς τους πυροβολούν τους περαστικούς γέροντες και τις έγκυες γυναίκες που θα περνάνε τυχαία; Ένα παράδειγμα ρε φίλε να καταλάβουμε για τι μιλάμε; Ρητορική η ερώτηση μιάς και στο βιβλίο «Ορυκτός πλούτος και εξαθλιωμένες τοπικές κοινωνίες» με το οποίο άρχισε το blog, γίνεται αναλυτική αναφορά σε αξιόπιστες πηγές για το ένοχο παρελθόν της Shell, της Chevron, της ΒΡ. Και αν δεν κάνουν οι ίδιες την βρωμοδουλειά, βάζουν άλλους. Μία πιο πρόσφατη αναφορά είχαμε από την ΕΤ1 τις μέρες που απεργούσε για τη Nokia. Ναι για την εταιρία που πολλοί από εμάς της δίνει κίνητρο δράσης αγοράζοντας τα κινητά της τηλέφωνα. Μία από τις 100 μεγαλύτερες βιομηχανίες του κόσμου με 100.000 θέσεις εργασίας. Από πού αγοράζει τα σπάνια μέταλλά της η Νokia; Από το Κογκό που μαστίζεται εδώ και πολλά χρόνια από τοπικούς πολέμους ομάδων που προσπαθούν να καταλάβουν την εξουσία και τον έλεγχο των ορυχείων γιατί το Κογκό, έχει την «τύχη» να έχει κοιτάσματα  μετάλλων όπως π.χ. και η Ελλάδα. Τα ορυχεία δουλεύουν συνεχώς και δεν τα επηρεάζει ο Πόλεμος. Σε αυτά δουλεύουν και πεθαίνουν καθημερινά  παιδιά σκλάβοι, ορφανά των πολέμων. Κάπου λέει κατά λέξη «5.000.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει από τους πολέμους που χρηματοδοτούν οι εταιρίες ηλεκτρονικών». Το ντοκιμαντέρ λέει πολλά. Η Νokia δεν κατηγορείται κυρίως γιατί αγοράζει από τέτοιες εταιρίες υλικό αλλά γιατί χρηματοδοτεί ομάδες από αυτές που κάνουν σφαγές και συντηρούν τον πόλεμο. Έτσι οι «επιχειρηματίες» έχουν εργατικά χέρια κυριολεκτικά για μισό πιάτο φαγητό και όσο αντέξει το κάθε παιδί. Ο πόλεμος του τροφοδοτεί συνεχώς με νέα. Και κέρδος βγάζουν οι σοβαροί «επιχειρηματίες» του Κογκό, και φτηνά αγοράζουν οι «αξιοπρεπείς» πελάτες τους σαν την Νokia.
Είναι  γνωστό άλλωστε το ότι όπου υπάρχουν ορυκτά, υπάρχει και φτώχεια και οι διαβασμένοι γνωρίζουν ότι δεν είναι καθόλου τυχαίο. Απλά κάποιοι «βρώμικοι» άνθρωποι της πολιτικής πληρώνονται για να συντηρούν την φτώχεια. Ποιο λόγο θα είχαν οι ντόπιοι να πάνε να δουλεύουν σε στοές, να κινδυνεύουν καθημερινά, να εκθέτουν την υγεία τους σε σκόνες και χημικά, αν είχαν άλλη επιλογή; . Όπου υπάρχουν ορυκτά πρέπει η τοπική οικονομία να είναι τόσο φτωχή ώστε το να δουλέψεις στις εξορύξεις να είναι ελκυστικό. Όπου λοιπόν είναι απαραίτητο, αρκεί να ελέγχεις το πολιτικό παιχνίδι. Δεν χρειάζεται όλους τους εμπλεκόμενους, λίγους βρώμικους και πολλούς χαζοαγαθούς θές. «Μακιαβελικούς μέτριους» όπως λέει και το βιβλίο. 
Εδώ λοιπόν έρχεται ο προβληματισμός. Δεν είναι απαραίτητο να μιλάμε για το όπου υπάρχει τέτοια συνομωσία, υπάρχουν και τέτοιες ακρότητες και εγκληματικότητα. Για ανίχνευση ύπαρξης στοιχείων  τέτοιας νοοτροπίας μιλάμε. Έχουμε καθόλου ενδείξεις ότι κάτι   μπορεί να παίζεται και στον τόπο μας;  Γιατί αυτή η φτώχεια; Γιατί τόσα μυστήρια που οδηγούν όλα στο να μοιάζουμε τόσο πολύ με όλες αυτές τις περιοχές που όλες έχουν ορυκτά, όλες  πάμφτωχες και με τόσες άλλες ομοιότητες;
Τώρα είναι η ώρα σου αγαπητέ ανυπόμονε φίλε που μας χάρισες τον τίτλο και την έμπνευση.
Αν υποθέσουμε ότι πιστεύεις πως εδώ, στον Δήμο Δελφών, που τόσοι τον έχουν υμνήσει για  τον ελαιώνα μας, τον πολιτιστικό πλούτο, τον φυσικό πλούτο, τα μοναδικά τοπία, κ.λ.π.(και μόνο όσοι βγάζουν λεφτά από τις εξορύξεις για τις εξορύξεις), δεν μπορούμε να ζήσουμε εκ των πραγμάτων και από κάτι άλλο εκτός από τον βωξίτη. Καλώς. Μην διαβάζεις πιο κάτω τα ξέρεις όλα. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να μάθεις.

Αν όμως δεν είσαι σίγουρος για την ανικανότητά μας ή και την αχρηστία του τόπου μας, μπορείς να προβληματιστείς μαζί μας στο ακόλουθο σκεπτικό.
Αν οι βωξίτες εμπλέκονται στην πολιτική του τόπου και παίζουν «βρώμικο» παιχνίδι,  ποιο θέμα σχετικά με τα «κοινά» είναι σοβαρότερο;
Τι νόημα έχει να μιλάς για ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα για κάποιο αναπτυξιακό έργο που μπορεί να ωφελήσει τον τόπο, εάν αυτοί που θα έπρεπε να το διεκδικήσουν, πληρώνονται κάτω από το τραπέζι για να μην το πάρουμε ποτέ ή αν το πάρουν τελικά για να μην εκτεθούν, να φροντίσουν το έργο που θα φτιάξουν να είναι άχρηστο; Μήπως θα το καταλάβαινες;  Έχεις ακούσει την παροιμία «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει, δέκα μέρες κοσκινίζει»; Και αν το ζύμωμα θέλει εκ των πραγμάτων χρόνο, περνάει η τετραετία, και ξανά στο προεκλογικό πρόγραμμα το έργο και ποτέ δεν το βλέπουμε. Σου θυμίζει τίποτα αυτό;
Τι νόημα έχει να μιλάς για μία ιδιωτική προσπάθεια, ενός προσώπου ή ενός συλλόγου, που προσπαθεί να προβάλει το τόπο και να συμβάλει στην ανάπτυξη, όταν τα πόστα των αρμόδιων που θα πρέπει να περάσει αυτή η προσπάθεια, έχουν πιαστεί από υποταγμένους με σκοπό να σαμποτάρεται κάθε τέτοια δράση.
Τι νόημα έχει να μιλάς για μία εκδήλωση που προβάλει δήθεν τον τόπο, όταν αυτή είναι δίπλα στο Λαρνάκι. Τι να προβάλεις δηλαδή; Και τι νόημα έχει να κάνεις κάθε εκδήλωση όταν στην θάλασσα που απέχει 7 χλμ σε ευθεία από τους Δελφούς έχεις το Λαρνάκι; Την βλέπουν την θάλασσα μόνοι του οι επισκέπτες και μόνο από περιέργεια την επισκέπτονται. Ξέρεις, διαβάσαμε ότι το Ελληνικό τουριστικό προϊόν είναι το τρίπτυχο Ήλιος-Θάλασσα-Πολιτισμός. Δεν περιμένει κάποιος σώφρων τουρίστας να έρθει να μείνει κατακαλόκαιρο στους Δελφούς για  μέρες και να μην κατέβει στην θάλασσα. Το ότι το πιστεύουν αυτό κάποιοι νοητικά ανάπηροι, εντάξει υπάρχουν και τέτοιες ασθένειες. Εμείς τουλάχιστον το παλεύουμε.
Τι νόημα έχει να μιλάς για το ένα ή για το άλλο κόμμα αν όλα είναι «πιασμένα» για να σε κρατάνε φτωχό. Για ποιόν να πεις από τους σημερινούς; Δήμαρχο, αντιδημάρχους, Δημοτικούς Συμβούλους (παρακολουθούμε τις εξαιρέσεις), αντιπεριφερειάρχη, περιφερειάρχη, βουλευτή,  τους κομματικούς αντιπροσώπους; Όλων η άποψη είναι ότι το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι εξορύξεις και το Λαρνάκι. Αν ψάξεις την ιστορία τους, δεν θα αργήσεις να καταλάβεις σχέσεις με τις εξορύξεις βωξίτη και τις εταιρίες. Το σκεπτικό αναπτύσσεται δεδομένου ότι έχουμε απορρίψει αυτή την «πίστη». Όλοι αυτοί είναι είτε έμμισθοι υποστηρικτές αυτής της άποψης, είτε απλοί πιστοί επειδή δεν τους φτάνει παραπέρα το μυαλό. Όπως και να έχει, είναι αδύνατον να μας οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο. Πώς να καταφέρει κάποιος κάτι που δεν πιστεύει ότι μπορεί να συμβεί. Δεν θα προσπαθήσει ποτέ. Θέλει πολύ λίγη λογική για να το καταλάβουμε και τόση διαθέτουμε.
Τι να γράψουμε για τις δουλειές που πρέπει να κάνει ο Δήμος, τα σχολεία, την Πυροσβεστική, την Αστυνομία, τα ωδεία και τις βιβλιοθήκες; Αν παραμείνει  ο Δήμος ο φτωχότερος της Ευρώπης (ναι δεν υπερβάλλουμε, βάλτα στη σειρά, ο φτωχότερος Δήμος της φτωχότερης χώρας) σύντομα θα χρειαστούμε «προστάτη». Ο Καλλικράτης είναι Ελληνικός Νόμος, Ευρωπαϊκής υποχρέωσης και δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν ο Δήμος δεν έχει σοβαρά έσοδα από κάποια δραστηριότητα ακόμα, ξέχασέ τα όλα. Ό,τι μπορεί να πληρώσει από την τσέπη του.
Εκτός αν μας καλύπτει τα βασικά κάποια εταιρία «προστάτης». Με ποιο αντάλλαγμα όμως; Μήπως για να  κάνει εδώ ότι θα μπορούσε και κάπου αλλού χωρίς να έχει και τα έξοδά μας; Όχι φυσικά. Σίγουρα το αντάλλαγμα θα είναι για να δεχτούμε όπως στο Λαρνάκι και στα βουνά μας, να κάνει εδώ ότι δεν την αφήνουν να κάνει σε κανένα άλλο τόπο. Αυτά που δεν θέλει κανένας στον τόπο του. Καταστροφή περιβάλλοντος, τοξικοί ρύποι, σκόνες καπνοί και χημεία, φτώχεια, καρκίνος και θάνατος, είναι πάντα διαθέσιμοι να θρονιαστούν έξω από το σπίτι σου αν τους δέχεσαι. Βγάζουν πολύ χρήμα αλλά δεν τους θέλει κανένας για ευνόητους λόγους (για όσους έχουν νου).
Έτσι απλά καταλήγουμε καλέ μου φίλε, ότι αυτά που μέχρι χθες ήταν δεδομένα, πιθανόν αν κάνεις λάθος επιλογές σήμερα, αύριο να πρέπει να εκπορνευτείς για να τα έχεις. Και αν το κορμί σου δεν πιάνει τιμή, υπάρχει και η υγεία σου, υπάρχει και η υγεία των παιδιών σου, υπάρχει και ο τόπος σου.   
Τι μας λείπει λοιπόν για να προβληματιστούμε εάν μας έχουν βάλει στο μάτι τα κοράκια για να γίνουνε «προστάτες» μας;
 Η φήμη των αγράμματων απολίτιστων ιθαγενών που ακόμα περιμένουν τουρίστες στην βιομηχανική Ιτέα και τους Δελφούς, αλλά παρακαλάνε ταυτόχρονα και για μία θέση στα μεταλλεία, δίνοντας χιλιάδες ψήφους στους πιθανούς νεκροθάφτες τους, πιστεύοντας ο καθένας για τον εαυτό του ότι αυτός θα είναι ο ένας που θα προσληφθεί και οι άλλοι τα θύματα;
Το γνωστό και δεδομένο παρελθόν της υποτακτικότητας και της δουλοπρέπειας;
Οι υποτακτικοί άρχοντες;
Οι βλάκες άρχοντες;
Τα κοράκια;
Για σκέψου
Μπλέκονται εταιρίες εξόρυξης στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής;   Βρίσκονται πρώην και νυν εργαζόμενοι και οικογενειακοί φίλοι,  σε θέσεις κλειδιά στην πολιτική και στην δημόσια διοίκηση; Έχεις ακούσει για παραβίαση νόμων και αθέτηση υποχρεώσεων από τις εταιρίες εξόρυξης και για ποινές από την πολιτεία; Τι λένε οι εταιρίες σε αυτούς που τους κατηγορούν; Μήπως μονίμως αλλάζοντας θέμα λένε συνέχεια και μόνο για τις θέσεις εργασίας; Είδες πόσο βολεύει η φτώχεια; Τα είπαμε όμως αυτά, άλλο επιχείρημα; Σε σχέση με την ουσία;
Θες και άλλα; Αν η απορία σου ήταν γνήσια, ψάξε και θα βρεις τόσα πολλά που θα σου λυθεί εντελώς η απορία. Δεν είπαμε κάτι νέο αλλά ίσως να το είχες ανάγκη. Σκέψου το λοιπόν και τα ξαναλέμε.
Συνοψίζοντας και τα τελευταία, εμείς ξέρουμε ότι η ιστορία έχει γυρίσει. Καμία δραστηριότητα δεν θα δουλέψει αν δεν υπάρξει κάποια   ανάπτυξη στην περιοχή. Και οι βωξίτες δεν αφορούν ανάπτυξη. Δεν αφορούν μία δραστηριότητα που μπορεί διαρκώς και αλληλεπιδρώντας με άλλες να προσφέρει   ανάπτυξη διαρκείας που θα προσφέρει τις απαραίτητες θέσεις εργασίας. Δεν μπορούν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω, παρά μόνο αν υποχρεωθούν να λειτουργήσουν όπως πρέπει και εκεί που πρέπει κι όχι μετατρέποντας την περιοχή σε «Κρανίου Τόπο». Και αυτό θα είναι κάτι, αλλά όχι κάτι σοβαρό.
Τι ανάπτυξη, τα έχουμε ξαναπεί και ιδέες υπάρχουν και άλλες θα προέκυπταν αλλά ξεκινώντας από τον Δήμαρχο και τις δημόσιες δηλώσεις του δεν πρόκειται να συζητήσει τη ανάπτυξη γιατί δεν πρέπει (Ημερίδα ΤΕΕ 13-1-2010). ‘Όμως μαγαζάτορες, ξενοδόχοι, έμποροι, αγρότες, τεχνικός κόσμος, χιλιάδες θέσεις εργασίας βρίσκονται στον αέρα και έχουν αρχίσει ήδη να φωτίζονται από σκέψεις όπως ότι δεν ζούμε σε ένα άχρηστο τόπο και δεν είμαστε άχρηστοι και έχει αρχίσει να εξαπλώνεται το φως καθημερινά. Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να λένε τα παπαγαλάκια, όσο και να φοβερίζουν οι «μάγκες», λάδι στη φωτιά που θα τους τηγανίσει ρίχνουν. Αυτό που λάμβαναν σαν αντιπροσωπευτικό του τοπικού χαρακτήρα μας ήταν απλά βόλεμα. Τι να κάνουμε, άνθρωποι είμαστε και εμείς. Δεν χρειάστηκε παρά μόνο ξεβόλεμα, μια σπίθα και η φωτιά ξεκίνησε. Δεν μπορούν να μας ταΐσουν όλους  και επιπλέον όσους θα επιστρέψουν από την ταχύτατα παρακμάζουσα Αθήνα. Τα κοράκια παλεύουν  και σίγουρα η οπισθοχώρηση δεν σημαίνει παραίτηση αλλά αναδίπλωση. Κάτι ετοιμάζουν, κάπου υπόγεια και ύπουλα εργάζονται αλλά ότι κοψίδι και να αρπάξουν θα είναι κάτι για λίγο καιρό ακόμα  . Τελικά θα πάνε από εκεί που ήρθανε ή θα συμμορφωθούν και οι υποτακτικοί θα λογοδοτήσουν. Οι υποτακτικοί ιδίως, ίσως και να φύγουν και αυτοί με το ελικόπτερο...