Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3. ΟΙ «ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ»

Είναι αναμενόμενο, οι Εταιρείες Εξόρυξης ανά τον κόσμο να παρουσιάζουν πολλές διαφορές ως προς την ταυτότητά τους, την δομή τους, την χρηματοδότησή τους ,την  ηθική τους κ.λ.π. Η δραστηριότητα των εξορύξεων είναι μια ακόμη παραγωγική δραστηριότητα που δεν είναι απαραίτητο να είναι παράνομη ή και εγκληματική και οι περιβαλλοντικές της επιπτώσεις μπορουν πάντα να μειωθούν, ανάλογα με το περιβαλλοντικό κόστος που θα δεχτούμε να επιβαρύνει το κόστος παραγωγής. Οι τελικές τιμές πώλησης των ορυκτών καθορίζονται χρηματιστηριακά, άρα για την ίδια ποιότητα προϊόντος  είναι ίδιες παγκοσμίως.
Σε απλό παράδειγμα: Μια εταιρία εξόρυξης στην Γαλλία πουλάει ένα ορυκτό σε μια τιμή και έχει κέρδος, παρότι έχει επιβαρύνει το κόστος εξόρυξης με την πλήρη εφαρμογή της αυστηρής Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας των Πολιτισμένων Δυτικών Κρατών (που ξέρουν να προστατεύουν τα εδάφη της Πατρίδας τους). Κοιτάσματα αυτού του ορυκτού υπάρχουν και σε κάποιες Τριτοκοσμικές απολίτιστες Διεφθαρμένες Χώρες και αυτό είναι γνωστό στον ανάλογο επιχειρηματικό κόσμο. Εάν κάποιος κάνει τις απαραίτητες συμβάσεις με τις Διεφθαρμένες Κυβερνήσεις και ή δεν έχει περιβαλλοντική Νομοθεσία να εφαρμόσει, ή και έχει την κάλυψη και ασυλία για να πάρει το ορυκτό και να αφήσει πίσω κατεστραμμένη γη, έχοντας μηδενικό Περιβαλλοντικό κόστος, τότε πουλώντας στην ίδια τιμή με το ορυκτό της Γαλλίας ,το Περιβαλλοντικό κόστος μένει στα κέρδη (τριπλάσια , τετραπλάσια και ίσως και ακόμη μεγαλύτερα κέρδη).
Το μεγάλο περιθώριο κέρδους, επιτρέπει σε μια «Εταιρεία» να μην είναι και πολύ οργανωμένη, έμπειρη ,ικανή κ.λ.π. Αρκεί να είναι αρκετά ανήθικη ώστε να  καταστρέψει Πατρίδες και κοινωνίες χωρίς ενδοιασμούς.
Λαμβάνοντας ,επιπλέον, υπ’ όψη ,τη μεγάλη δυσκολία από κάποια Εποπτική Αρχή (κυρίως τριτοκοσμικών Κρατών) να προσδιορίσει την ακριβή ποσότητα παραγωγής, η εξορυκτική δραστηριότητα αποτελεί πρόσφορο έδαφος για ξέπλυμα ή γενικότερα διακίνηση «μαύρου χρήματος». Η μεταφορά ,δε ,των ορυκτών με καράβια και λιμάνια αποκλειστικής χρήσης ,μακριά από κεντρικά Τελωνεία και ελέγχους ,εξυπηρετεί σε πολλές παράνομες δραστηριότητες όπως το λαθρεμπόριο. Γίνεται έτσι κατανοητό γιατί «όπου υπάρχουν πτώματα υπάρχουν και κοράκια.».
Ψάχνοντας στην Ελληνική πραγματικότητα, επιχειρηματίες στη εξόρυξη με βεβαρημένο ποινικό παρελθόν, βρέθηκαν δύο αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις, μια από το παρόν (και ίσως από το μέλλον) ,τον Ρουμάνο Frank Timis  και μια από το παρελθόν, τους Έλληνες Αδερφούς  Ηλία, Γεώργιο και Αθανάσιο Ηλιόπουλο .
1) Αντιγραφή από το διαδίκτυο:

«Οι περιπέτειες του Frank Timis στην Ελληνική Μπανανία


Πού τον θυμηθήκαμε θα πείτε…
Τον θυμηθήκαμε γιατί ο γνωστός Ρουμάνος επιχειρηματίας-απατεώνας-νταβατζής-έμπορος ηρωίνης (συμπληρώστε ότι άλλο θέλετε…) Frank Timis μπορεί να αποχώρησε από την Ελλάδα το 2004, όμως η ζωή του κύκλους κάνει και έχει βρεθεί ξανά να έχει μερίδιο σε Ελληνικό μεταλλείο χρυσού!.. Όχι της Χαλκιδικής αυτή τη φορά, αλλά των Σαπών στη Ροδόπη.
Μας τον θύμισε επίσης ο “Αθέατος Κόσμος” του κ. Χαρδαβέλλα που μεσάνυχτα Τετάρτης 6 Ιουλίου βάλθηκε να πείσει τους Έλληνες ότι ο μαύρος και ο κίτρινος χρυσός θα σώσουν την Ελλάδα από τη χρεωκοπία! Ο Frank Timis ήταν ο πρώτος που χτύπησε αυτή τη διπλή φλέβα, του μαύρου και του κίτρινου χρυσού  και η φλέβα μπορεί να μην έσωσε την Ελλάδα, οπωσδήποτε όμως έκανε ζάπλουτο τον ίδιο. Όπως και ο χρυσός της Χαλκιδικής σίγουρα δεν θα σώσει την Ελλάδα, όμως θα προσθέσει μερικά δις ευρώ στους λογαριασμούς του συνεταίρου του κ. Τimis, Δημήτρη Κούτρα.
Το σύντομο “πέρασμα” του Frank Timis από τα πετρέλαια της Καβάλας και τα μεταλλεία της Χαλκιδικής θα μπορούσε να είναι το υλικό για σενάριο επιχειρηματικού θρίλερ. Έχει όλα τα απαραίτητα συστατικά: μυστικές συναντήσεις, αθέατα “μνημόνια συνεργασίας”, χορό εκατομμυρίων, εξαπατημένους επενδυτές, διεφθαρμένες Κυβερνήσεις και Έλληνες Υπουργούς να παίζουν τα πιόνια στο παιχνίδι των επιχειρηματικών συμφερόντων. Θα ήταν διασκεδαστική η ιστορία αν όλα αυτά δεν παιζόταν εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και στην πλάτη των Ελληνων πολιτών. Και όσο ψάχνουμε τα λεφτά που “υπήρχαν” αλλά κάπου εξαφανίστηκαν, καλό είναι να θυμόμαστε και αυτές τις υποθέσεις…
Τον Φεβρουάριο του 2004 ο Vasile Frank Τimis ήταν το νέο αστέρι της Ελληνικής επιχειρηματικής σκηνής. Τον Οκτώβριο του 2003 εταιρεία του REGAL PETROLEUM είχε εξαγοράσει την KAVALA OIL και μαζί με αυτήν τον μαύρο χρυσό του Β. Αιγαίου. Την ίδια εποχή, το Δεκέμβριο του 2003, δυο άλλες εταιρείες δικών του συμφερόντων, η EUROPEAN GOLDFIELDS (EG) και η GLOBAL MINERAL RESOURCES (GMR) εμφανίζονται από τον τότε Υφυπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Χρήστο Πάχτα, μαζί με τον κ. Δημήτρη Κούτρα και την ΑΚΤΩΡ στο σκοτεινό “Μνημόνιο Συνεργασίας” για την απόκτηση του κίτρινου χρυσού των Μεταλλείων Κασσάνδρας της Β. Χαλκιδικής. Το Μνημόνιο τέθηκε σε εφαρμογή αμέσως μετά την κύρωση από τη Βουλή της Σύμβασης Μεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Στις 9 Φεβρουαρίου 2004, η ΕG και η GMR εξαγοράζουν αντιστοίχως ποσοστά 30% και 21% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και αποκτούν τον έλεγχο της επιχείρησης. Περισσότερα εδώ.
Την εποχή εκείνη, έχοντας τον πλήρη έλεγχο του μαύρου χρυσού του Β. Αιγαίου και του κίτρινου χρυσού της Χαλκιδικής, ο Frank Timis ήταν κυριολεκτικά παντοδύναμος. Υπουργοί υποκλίνονταν μπροστά του και έσπευδαν να φωτογραφηθούν μαζί του, αγνοώντας τις ποικίλες φήμες που κυκλοφορούσαν γύρω από το όνομά του. Οι δυνατότητες που έδινε ο συνδυασμός της Χαλκιδικής και των Πετρελαίων Καβάλας για κάποιον που θα ήθελε πραγματικά να δουλέψει στην περιοχή, ήταν μοναδικές. Η Ολυμπιάδα, ακριβώς απέναντι από τον Πρίνο, θεσμοθετημένη Βιομηχανική Περιοχή και φαιό μεταλλευτικό πεδίο, έδινε τη λύση στο πρόβλημα της αναγκαίας χερσαίας ζώνης για την επιχείρηση του πετρελαίου. Πρόβλημα άλυτο μέχρι και σήμερα, δεδομένου ότι η παραλιακή ζώνη έξω από την Καβάλα που χρησιμοποιείται για τις χερσαίες εγκαταστάσεις αποθήκευσης του πετρελαίου, είναι ο μεγάλος υδροβιότοπος της Βάσοβας, προστατευόμενος από τη Συνθήκη Ραμσάρ.
Όμως ο Φρανκ είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Ο Φρανκ ήθελε να κάνει μια αρπαχτή και να φύγει. Τον Ιανουάριο 2004, μόλις τρεις μήνες μετά την αγορά των πετρελαίων Καβάλας, η REGAL PETROLEUM ανακοίνωσε στο Χρηματιστήριο ΑΙΜ (ΑΙΜ: Alternative Investment Market) του Λονδίνου τον εντοπισμό τεράστιου κοιτάσματος πετρελαίου στην Καλλιράχη της Θάσου. Σύμφωνα με τις φήμες που εντέχνως κυκλοφόρησε στην αγορά, ο πίδακας του πετρελαίου που ξεχύθηκε είχε τόσο μεγάλη πίεση που κόντεψε να διαλύσει το γεωτρύπανο και να σκοτώσει όσους εργάζονταν πάνω σ’αυτό – το μυθικό αυτό περιστατικό του προσέδωσε το παρατσούκλι “the Gusher”. Για δυο-τρεις μήνες ζήσαμε το μύθο μας ως χώρα, με τα διεθνή μέσα ενημέρωσης να φιλοξενούν τακτικές ανταποκρίσεις από το “Εμιράτο της Καβάλας” και δημοσιογραφικά πορτραίτα του Εμίρη των Πετρελαίων Frank Timis. Άλλωστε το βιογραφικό του είναι πλούσιο και πολύχρωμο… διασυνδέσεις με το καρτέλ της κοκαϊνης, εμπόριο ναρκωτικών κ.λ.π. – “νεανικά παραπτώματα” όπως τα χαρακτήριζε ο πρώην Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Σαλαγκούδης πριν οι εναγκαλισμοί του με το Φρανκ του στοιχίσουν τη θέση του, τον Οκτώβριο του 2005.
Επί τρείς μήνες η φούσκα της Καλλιράχης μεγάλωνε και τον Μάρτιο του 2004 έσκασε. Το πηγάδι αποδείχθηκε στεγνό και η απάτη του νέου “Εμιράτου” αποκαλύφθηκε. Η REGAL έγινε καπνός από την Καβάλα αφήνοντας απλήρωτους εργαζόμενους και προμηθευτές. Ο Timis βρέθηκε κατηγορούμενος από τις Χρηματιστηριακές Αρχές του Λονδίνου για χειραγώγηση της αγοράς και εξαπάτηση των επενδυτών. Στο κρίσιμο διάστημα από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο 2004, η REGAL είχε κάνει τρεις αυξήσεις κεφαλαίου, ληστεύοντας από τους επενδυτές ποσό πάνω από £100 εκατ. ($152 εκατ.). Όμως ο Φρανκ, ως έμπειρος “επενδυτής” είχε εξαργυρώσει εγκαίρως την τεράστια άνοδο της μετοχής της REGAL (500%!!!) και την είχε κάνει για πιο θερμά (Αφρικανικά) κλίματα.
Παράλληλα, πούλησε στην EG το ποσοστό 21% της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ που κατείχε η GMR, κίνηση που του απέφερε ακόπως $100 εκατ.! Καθαρό νταβατζιλίκι… Υπενθυμίζουμε ότι ο κ. Πάχτας είχε δώσει τα Μεταλλεία Κασσάνδρας στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ αντί 11 εκατ. ευρώ! Τον Απρίλιο 2006 ο Φρανκ πούλησε όλες τις μετοχές του στη EUROPEAN GOLDFIELDS και με τα λεφτά αυτά πήγε στην Σιέρα Λεόνε να κυνηγήσει διαμάντια, αφήνοντας το πεδίο της Χαλκιδικής ελεύθερο στον συνέταιρό του Δημήτρη Κούτρα.
Μετά από πολλές ταλαιπωρίες, οι εργαζόμενοι στην KAVALA OIL ανέλαβαν μόνοι τους τη λειτουργία της επιχείρησης, εξασφαλίζοντας την επιβίωσή της. Με την αυτοδιαχείριση και τη βοήθεια των υψηλών διεθνών τιμών του πετρελαίου, πληρώθηκαν τα χρέη των 15 εκατ. ευρώ που είχαν αφήσει οι απατεώνες της REGAL και η επιχείρηση επέστρεψε αισίως στην κερδοφορία.
Ήδη ζάπλουτος, ο Frank Timis άλλαξε ήπειρο και συνέχισε την ένδοξη καριέρα του στη ρημαγμένη από τους εμφυλίους, τα αντάρτικα και τα “ματωμένα διαμάντια” (blood diamonds), Σιέρα Λεόνε της δυτικής Αφρικής. “H στρατηγική του Φρανκ είναι να επενδύει σε εταιρείες σε πολύ πρώιμα στάδια και να τις ενισχύει με γνώση, εμπειρία και επαφές”, διαβάζουμε το website www.franktimis.com. Ακριβώς ότι έκανε στην Ελλάδα δηλαδή… Το ίδιο site διαφημίζει τις “εξαιρετικά πετυχημένες” εταιρείες που δημιούργησε ο Φρανκ REGAL PETROLEUM, EUROPEAN GOLDFIELDS και GABRIEL RESOURCES αλλά και το φιλανθρωπικό του έργο.
Mε προσωπικά του χρήματα (δηλαδή αυτά που έβγαλε από τις προηγούμενες απάτες) ο Φρανκ Τιμις αγόρασε την Sierra Leone Diamond company, την οποία μετασχημάτισε σε εταιρεία εξόρυξης βασικών μετάλλων και σιδηρομεταλλεύματος με το όνομα AFRICAN MINERALS. H πρόσφατη (χθεσινή) ανακοίνωση πώλησης ποσοστού του μεγαλύτερου μεταλλείου σιδηρομεταλλεύματος της χώρας από την AFRICAN MINERALS σε Κινεζικά συμφέροντα για $1,5 δις έκαναν τον Φρανκ και επισήμως δισεκατομμυριούχο. Ο Frank Timis είναι ο βασικός μέτοχος της AFRICAN MINERALS και η AFRICAN MINERALS είναι ο βασικός (με 19,9%) μέτοχος της Αυστραλέζικης CAPE LAMBERT IRON ORE που είναι η νέα ιδιοκτήτρια εταιρεία του χρυσωρυχείου των Σαπών στο Νομό Ροδόπης! Στον χρυσό της Ελλάδας, ο Frank Timis βγήκε από την πόρτα και ξαναμπήκε από το παράθυρο…
Τα άλλα επιχειρηματικά του ενδιαφέροντα αφορούν την έρευνα για πετρέλαιο σε ταραγμένες περιοχές του κόσμου όπως το Καζακστάν, το Κουρδιστάν και ανοιχτά των ακτών της επίσης ματωμένης από πολέμους και διαμάντια Λιβερίας. Διευθύνων Σύμβουλος σε όλες τις εταιρείες συμφερόντων του Timis (μεταξύ των οποίων και στην CAPE LAMBERT) είναι ο στενός του συνεργάτης από την εποχή της GABRIEL RESOURCES, Tony Sage ο οποίος, όπως μαθαίνουμε από τα δημοσιεύματα, τον περασμένο μήνα βρισκόταν σε επιχειρηματικό ταξίδι στην Ελλάδα, προφανώς προετοιμάζοντας το έδαφος για την εκμετάλλευση των Σαπών.
Μια πολύ μικρή μελανιά στο λαμπερό προφίλ του Φρανκ είναι το πρόστιμο των £600.000 ($915.000) που του επέβαλε το Νοέμβριο του 2009 το Χρηματιστήριο ΑΙΜ του Λονδίνου για την παλιά ιστορία της REGAL στην Ελλάδα – το μεγαλύτερο πρόστιμο που έχει επιβληθεί ποτέ από το ΑΙΜ. Η απόφαση δυσαρέστησε τον Φρανκ ο οποίος δήλωσε ότι είναι “θύμα κυνηγιού μαγισσών” από ένα “δικαστήριο-καγκουρώ”- αυστραλοτραφής γαρ!
Με τα ελάχιστα που αναφέραμε ελπίζουμε να δώσαμε στους αναγνώστες λίγη “θέα” στον “Αθέατο Κόσμο” του κ. Χαρδαβέλλα. Και στον θαυμαστό κόσμο της Ελληνικής ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ!
Μαρία Καδόγλου
Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων


2) Αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος ,ιδρυτές της S&Β
Τα στοιχεία προέκυψαν από το διαδίκτυο και για αποφυγή παρανοήσεων στο τέλος της παραγράφου αναφέρονται κάποιες από τις «διευθύνσεις» όπου υπάρχουν κείμενα με αναφορές σε αυτούς τους  εγκληματίες .
Ακολουθούν ιδιωτικές μεταφράσεις τμημάτων που αφορούν τους Αδερφούς Ηλιόπουλους.
Α) Περιοδικό LIFE, 19 Ιουλίου 1943

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ.  Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΘΙΣΜΟ.
Από τον GERARD PIEL



 «ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Οι συμβάσεις χάραξαν την  πρώτη καθαρή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της νόμιμης και της παράνομης διακίνησης. Τα ναρκωτικά για την ευχαρίστηση δεν είχαν με κανένα τρόπο παγκόσμια θεωρηθεί ως έγκλημα. Στήριζαν μια τεράστια παγκόσμια βιομηχανία. Το 1929, ακόμη και οι αξιόπιστοι επεξεργαστές της μορφίνης, που υπέβαλαν έκθεση στην Κοινωνία των Εθνών, παρήγαν δύο φορές τις παγκόσμιες νόμιμες ανάγκες του κόσμου. Έναντι συνολικών ιατρικών απαιτήσεων  400 τόνων οπίου ενός έτος, τα παγκόσμια αποθέματα και η παραγωγή τη χρονιά αυτή ανήλθαν σε 10.000 τόνους. Η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία στις αποικίες τους στην Άπω Ανατολή και η Γαλλία στη Βόρεια Αφρική πωλούσαν όπιο και χασίς στο πλαίσιο κρατικών μονοπωλίων σε αναγνώριση των βαθιά ριζωμένων συνηθειών των  ιθαγενών πληθυσμών. 
Οι ιθύνοντες νόες  για την ιστορία της παγκόσμιας παράνομης διακίνησης είναι τρεις Έλληνες έμποροι, οι αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος των οποίων η απολογία υπό μορφή πλήρους ομολογίας δημοσιεύθηκε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση το 1932. Ήταν οι πρώτοι άρχοντες του εμπορίου. Το 1917, ψάχνοντας  για ένα καινούριο πεδίο για τα επενδυτικά κεφάλαια της επιχείρησής τους, εντυπωσιάστηκαν από τις προσπάθειες της ΚΤΕ να τεθούν τα ναρκωτικά υπό έλεγχο. Μετά από ταξίδια για να συνομιλήσουν με επιχειρηματίες στο Παρίσι και στο Tientsin, αποφάσισαν ότι η επιχείρηση ναρκωτικών είχε σταθερό μέλλον με  εντυπωσιακή προοπτική κέρδους.
Με την έδρα στο Παρίσι, το σπίτι των Ηλιόπουλων λειτούργησε ως κεντρική τράπεζα και γραφείο συμψηφισμού επιταγών για το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου παράνομου εμπορίου στο όπιο, τη μορφίνη και την ηρωίνη, που οργανώθηκε ποτέ σε ένα σύστημα. Πορεύτηκαν κερδοφόρα μέχρι το 1930, όταν μια σκλήρυνση του γαλλικού νόμου τους εξανάγκασε στη μεταφορά τους στην Τουρκία.
Η πίεση του νόμου όμως προσέλκυσε τώρα μια νέα κατηγορία ατόμων στο εμπόριο. Είχαν εξασκηθεί σε άλλους τομείς του εγκλήματος και εξοικειωθεί με τις παρακάμψεις της πειρατείας, του εκβιασμού και της προδοσίας. Έγινε σύντομα συνήθες σε όλες τις πλευρές να προδίδουν μια στις τέσσερις συναλλαγές στις αρχές. Ένας Έλληνας διακομιστής μεταξύ πλοίων έσπρωξε τις υπηρεσίες της στους αδελφούς Ηλιόπουλους με τη δήλωση ότι ήταν «αναγνωρισμένος πληροφοριοδότης της  Κ.Τ.Ε.»
Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν στα νέα δεδομένα της επιχείρησής τους. Ένας μεσίτης της Νέας Υόρκης απέτυχε να ολοκληρώσει μια συναλλαγή και καλλιεργούσε τη φήμη του στο Broadway με τις εισπράξεις. Κανόνισαν, πέρα από τον Ατλαντικό, να βάλουν τρεις Κορσικανούς να τον χτυπήσουν δημοσίως σε έναν μαγαζί που πουλούσε παράνομα οινοπνευματώδη. Από την ίδια μεγάλη απόσταση διαπραγματεύονταν τακτικά την προδοσία στο Αμερικανικό τελωνείο των προπληρωμένων αποστολών. Προχώρησαν τόσο πολύ ώστε να καταστρέψουν τους καλύτερους Αμερικανούς αντιπροσώπους τους, τους αδελφούς Bernstein, οι οποίοι είχαν γίνει βγάλει πολλά χρήματα από πρόγραμμα αποστολών διαρκείας έξι ημερών μεταξύ Χερβούργου και Νέας Υόρκης. Ο Samuel Bernstein είναι ακόμα στη φυλακή.
Το 1932 οι ίδιοι οι αδελφοί Ηλιόπουλοι συνελήφθησαν τελικά μετά από δική τους απάτη. Ο Augie Del Gracio ένας Αμερικανός μεσίτης υπέγραψε και πλήρωσε κανονικά μια αποστολή χιλίων λιβρών. Στο Αμβούργο κανόνισε να περάσουν στην Αμερική τα κιβώτια με μηχανήματα στα οποία ήταν προφανώς συσκευασμένα, όταν προσεγγίστηκε από έναν ξένο με μια προσφορά άλλων χιλίων λιβρών. Επιθεώρησε τα κιβώτιά του και ανακάλυψε ότι ήταν άδεια. Καλούταν στην πραγματικότητα να πληρώσει για τη μορφίνη του δεύτερη φορά. Η έκρηξη που ακολούθησε δεν θα μπορούσε να εγκλωβιστεί στη μυστικότητα του εμπορίου. Η αστυνομία πέντε χωρών πήρε το σύνολο των τεκμηρίων Ο Del Gracio πήγε  φυλακή για δύο χρόνια στο Αμβούργο και ο οίκος των Ηλιόπουλων εκτέθηκε στον κόσμο.
Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι αποσύρθηκαν από το εμπόριο και επένδυσαν τα κέρδη τους στα βαλκανικά ορυχεία χρυσού και βωξίτη και σε μια ακτοπλοϊκή γραμμή της ανατολικής Μεσογείου. Το φθινόπωρο του 1941, προχωρώντας με βάση την εσφαλμένη υπόθεση πως καλύπτονται από τις διατάξεις περί παραγραφής, ο Ηλίας και ο Γεώργιος έφθασαν στην πόλη της Νέας Υόρκης. Το Γραφείο Ναρκωτικών και ο Samuel Bernstein, εντούτοις, δεν είχαν ξεχάσει. Στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μπρούκλιν τον περασμένο μήνα ο Bernstein ανέπτυξε όλα τα βάσανά του σαν αποδεικτικά στοιχεία. Ο Ηλίας και ο Γεώργιος καταδικάστηκαν και περιμένουν τώρα την ποινή.
Η τελευταία αποστολή των Ηλιόπουλων έκανε ρεκόρ με κατάσχεση μισού τόνου για το Γραφείο Ναρκωτικών. Μετά από αυτό οι μεγάλες αποστολές τελείωσαν και όλα τα παλιά τεχνάσματα της λαθρεμπορίας με μικρές παρτίδες επανήλθαν στη μόδα. Ο μικρός κύριος όγκος των ναρκωτικών προσφέρεται για κόλπα εισαγωγής. Στα τελευταία πέντε χρόνια το Γραφείο Ναρκωτικών έχει κατασχέσει μόνο 650 κιλά μορφίνης. Επίσης αυτό ισοδυναμεί με 9.000.000 δόσεις. Αυτός ο παράγοντας του μικρού όγκου -μια πόλη των 30.000 θα μπορούσαν να πέσει σε ύπνο με την ηρωίνη που περιέχεται σε ένα εικονικό πακέτο με τσιγάρα- είναι ένας λόγος που η παρακολούθηση των λαθραίων εμπορευμάτων είναι τόσο δύσκολη. Ένας άλλος όμως, είναι η ιδιαίτερη ιδιοφυία των λαθρεμπόρων, που είναι άνδρες προικισμένοι με φαντασία και εφευρετικότητα.
Στο σύνολό τους, οι συγγραφείς φαντασίας έχουν αδικήσει αυτή την ταλαντούχο ομάδα. Η απόκρυψη των ναρκωτικών με πλαστά τακούνια, ένα τυποποιημένο τέχνασμα, θεωρείται ξεπερασμένη από τους περισσότερους λαθρεμπόρους. Οι  θέσεις που προτιμούνται είναι φέρετρα, Βίβλοι, ακόμη και επιτύμβιες στήλες. Πριν από λίγα χρόνια η αιγυπτιακή κυβέρνηση ανέφερε ότι η αστυνομία του όρους Σινά, "ένα εξαιρετικά επιδέξιο σώμα ανδρών... που μπορούν να μυρίζονται ναρκωτικά ακόμα και μέσα από ένα τοίχο από τούβλα" βρήκε 40 λίμπρες χασίς (μαριχουάνα) και 140 λίμπρες οπίου στα διαμερίσματα νερού μέσα στις καμήλες. Αυτό το κατόρθωμα ξεκίνησε με την πληροφορία ότι οι τοπικοί λαθρέμποροι είχαν σκεφθεί μία μεταλλική κάψουλα, αρκετά μικρή για να μπορεί να καταπιεί μια καμήλα, αλλά πάρα πολύ μεγάλη για να περάσει μέσω του πεπτικού της συστήματος, και ότι είχαν την πρόθεση με αυτό τον τρόπο να μεταφέρουν μια ποσότητα ναρκωτικών στο Κάιρο. 
Η αστυνομία του όρους Σινά ήταν τότε αντιμέτωπη με το γεγονός ότι χιλιάδες καμήλες περνούν από το τελωνείο στο Κάιρο κάθε εβδομάδα. Παρακολουθούσαν κάθε διερχόμενη αγέλη, ψάχνοντας για το παραμικρό ίχνος, και επιτέλους έφτασε  μια αγέλη που φαινόταν κακόμορφη και υποσιτισμένη. Οι ιδιοκτήτες είπαν, πως τα ζώα αυτά προορίζονται για σφαγή. Η αστυνομία τα κατέσχεσε και συζητούσε νευρικά για μια εβδομάδα. Επιτέλους ο αρχηγός της αστυνομίας διέταξε να σκοτώσουν μια καμήλα σα δείγμα. Έβγαλαν από τα διαμερίσματα νερού της καμήλας μια σειρά από κάψουλες γεμάτες ναρκωτικά. Σχεδόν κάθε άλλο ζώο από το κοπάδι που άνοιξαν, διαπιστώθηκε ότι ήταν μεταφορέας ναρκωτικών.»

Κείμενα φωτογραφιών:
«Ο Ηλίας Ηλιόπουλος όταν συνελήφθη σαν ανώτερος εταίρος του μεγαλύτερου οργανισμού ναρκωτικών, είπε πως εργάζεται ως εφοπλιστής. Αυτός και ο Γεώργιος συνελήφθησαν το Νοέμβριο του 1941 από τον Ανατολικό Τομέα του Γραφείου Ναρκωτικών, που είχε επικεφαλής τον   R. W. Arris.»
«Ο Γεώργιος Ηλιόπουλος είπε πως εργάζεται ως μεσίτης. Τα αδέλφια έφυγαν από την πατρίδα την Ελλάδα για την Αίγυπτο τους λίγο πριν τη γερμανική κατοχή. Μαζί τους, με σκοπό να αυξήσουν το έτοιμο χρήμα, έφεραν 9.000 δολάρια σε καθαρό χρυσάφι από τα ορυχεία τους στα Βαλκάνια.»
 
Β) ΒΙΒΛΙΟ «1. The strength of the wolf: the secret history of America's war on drugs» Douglas Valentine, Verso 2004 
 
σελ.10  «Γνώριζαν επίσης ότι ο Luciano και οι συνεργάτες του είχαν αναπτύξει δεσμούς με τις νέες μεγάλες πηγές ναρκωτικών της Αμερικής: τους αδερφούς Έζρα στην Κίνα και τον κύκλο του Ηλιόπουλου στο Παρίσι. Το 1929 αυτές οι δυο συμμορίες ήταν oι κύριοι εκμεταλλευτές των οικονομικών δυνάμεων που οδηγούσαν την παράνομη παρασκευή ναρκωτικών βαθύτερα στον υπόκοσμο και άνοιγαν την Άπω Ανατολή ως την κύρια πηγή ναρκωτικών, σαν αποτέλεσμα της έρευνας Rothstein.
Ο Ηλίας Ηλιόπουλος, Έλληνας στην εθνικότητα και κοσμοπολίτης απατεώνας του οποίου ο πατέρας ήταν διπλωμάτης στην Τουρκία, ξεκίνησε την επιχείρηση του λαθρεμπορίας ναρκωτικών το 1927, όταν επισκέφτηκε την Κίνα και ήρθε σε επαφή με Έλληνες αναμιγμένους στο εμπόριο του οπίου. Κανόνισε να στέλνει ανεπεξέργαστο όπιο σε δυο συνεργούς παρασκευαστές στη Γαλλία, αγόρασε αστυνομική προστασία στο Παρίσι και από τον Μάιο του 1928 πουλούσε ναρκωτικά φαρμακευτικής ποιότητας στους μεγαλύτερους παράνομους διακινητές ναρκωτικών της Αμερικής. Το 1930 χρηματοδότησε ένα καμουφλαρισμένο εργαστήριο στην Τουρκία και από εκεί και μετά τα ναρκωτικά από την Τουρκία και την Κίνα οδηγούνταν στον Paul Ventura (γνωστό και ως Paul Carbone), τον Κορσικανό αρχηγό του οργανωμένου εγκλήματος στη Μασσαλία και έπειτα προωθούνταν μέσω Αμέρικαν Εξπρες στον Παριζιάνο συντηρητή Louis Lyon για συσκευασία και αποστολή στην Αμερική. Το 1930 και 1931, ο Περουβιάνος διπλωμάτης Carlos Fernandez Bacula έκανε έξι ταξίδια στη Νέα Υόρκη για λογαριασμό του κυκλώματος Ηλιόπουλου, μεταφέροντας κάθε φορά 250 κιλά ναρκωτικών με την προστασία του διπλωματικού του διαβατηρίου.»
 
σελ. 46 «Η απελευθέρωση της κατεχόμενης Γαλλίας ήταν σημαντικός στόχος και η OSS (US Office of Strategic Services) γνώριζε ότι ορισμένοι λαθρέμποροι ναρκωτικών συνεργάζονταν με την Γκεστάπο ενώ άλλοι ήταν με την Αντίσταση. Ένας από πλέον ειδικούς σε αυτό το θέμα ήταν ο συνεργάτης του Lucky Luciano, August Del Grazio που ήταν ο αντιπρόσωπος της Μαφίας στον Ηλία Ηλίοπουλο και είχε διοικήσει ένα εργοστάσιο ηρωίνης στην Ιστανμπούλ για λογαριασμό τους – μέχρι που ο Πρόξενος των ΗΠΑ στην Τουρκία είδε το πρόσωπο του Del Grazio στην Επιτροπή  για τη μαύρη λίστα των 100.  Ο Anslinger ενημέρωσε την Γκεστάπο και ο Del Grazio συνελήφθη στο Βερολίνο στο τέλος του 1931 και έμεινε μικρό διάστημα στη φυλακή. Για να αποφύγει ανάλογη μοίρα, ο Ηλιόπουλος κανόνισε μια συνάντηση με τον  Charlie Dyar στην Αθήνα όπου κατέδωσε τον ανταγωνιστή και συνεργάτη του, Louis Lyon. Δέκα χρόνια αργότερα, ο συνεργάτης των Ναζί Ηλιόπουλος και ο αδερφός του Γιώργος συνελήφθησαν στη Νέα Υόρκη από τους George White, Charlie Dyar Charlie Siragusa. Όμως χωρίς αποτέλεσμα – το καθεστώς περιορισμού για την υπόθεση του 1931 είχε λήξει και οι αδελφοί Ηλιόπουλοι απελευθερώθηκαν. Ο  Lyon εν τω μεταξύ, είχε οργανώσει τη δολοφονία του πρώην συνεργάτη, δικού του και του Ηλιόπουλου, του πράκτορα της Γκεστάπο Paul Carbone, τον Δεκέμβριο του 1943, εξαναγκάζοντας τον προστατευόμενο του Carbone Francois Spirito να διαφύγει στη Μαδρίτη. Σημ: Ο Charlie Dyar είχε τοποθετηθεί από το 1931 επικεφαλής όλων των ερευνών του FNB για ναρκωτικά στην Ευρώπη.» 
 
Σελ. 24   «το 1936 ο Al Scharff εξάρθρωσε ένα δίκτυο λαθρεμπορίας που εκτεινόταν από τη Σαγκάη στην πόλη του Μεξικού, μέσω Αβάνας... Το δίκτυο ναρκωτικών, που απεικονίστηκε στην ταινία του 1948 “Στα περάτα της γης “ (Το the ends of the Earth) περιλάμβανε μια Ευρασιάτισσα μοιραία γυναίκα, έναν Πρώσσο κατάσκοπο των Ναζί, τον πλεϊμπόι αδερφό της ερωμένης του Βασιλιά της Ρουμανίας στο Παρίσι και τον γαμπρό του αρχηγού της Αστυνομίας  της Πόλης του Μεξικού στην Ιστανμπούλ. Όλοι ήταν συνεργάτες του Ηλία Ηλιόπουλου».
 
Σελ. 108 «Ο Siragusa στάλθηκε στην Ελλάδα για να παρενοχλήσει τον Ηλία Ηλιόπουλο που είχε κάνει αίτηση για κονδύλια του σχεδίου Μάρσαλ για να αναπτύξει ένα χρυσωρυχείο στη Β. Ελλάδα, σε μια περιοχή όπου καλλιεργούνταν παπαρούνες. Φτάνοντας στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1950, ο Siragusa επισκέφθηκε τον σταθμάρχη της CIA Tom Karamessines  με τον οποίο ανέπτυξε μια φιλία που κράτησε όλη του τη ζωή. Ο Siragusa του έδωσε την ιστορία, ο Καραμεσσίνης έβαλε τις επαφές και μέσα από τη συνεργασία τους, λεπτομέρειες από το σκανδαλώδες παρελθόν του Ηλία εμφανίστηκαν στον Ελληνικό τύπο. Το δάνειο από το Σχέδιο Μάρσαλ μπλοκαρίστηκε και ο ανήσυχος Ηλίας στράφηκε στις χρηματιστηριακές απάτες και στη λαθρεμπορία όπλων στο Ισραήλ.»
 
Γ) ΒΙΒΛΙΟ «3. Bulletin of Concerned Asian Scholars, Vol.8, No.3: July-September 1976
Opium and the Politics of Gangsterism in Nationalist China, 1927-1945»

By Jonathan Marshall

«Ο Luciano και ο Buchalter ανέλαβαν τις επιχειρήσεις ναρκωτικών του Rothstein το 1928 όταν δολοφονήθηκε από έναν αντίπαλο. Για προμήθειες, ο Buchalter στράφηκε στον περίφημο κύκλο του Ηλιόπουλου που λειτουργούσε από το Παρίσι. Το 1928, ο Ηλίας Ηλιόπουλος, Ελληνικής εθνικότητας, ταξίδεψε στην Κίνα για να μελετήσει τη διακίνηση ναρκωτικών και προφανώς πείσθηκε ότι μπορούσε να βγάλει μεγάλα κέρδη. Επέστρεψε στο Παρίσι με ένα υπογεγραμμένο συμβόλαιο με τον Γιάννη Βογιατζή, έναν έμπορο ναρκωτικών στην Τιαντσίν. Μαζί με τον αδερφό του Γιώργο, ο Ηλίας κατάφερε από το 1929-31 να έχει το μονοπώλιο του μεγαλύτερου μέρους της παγκόσμιας διακίνησης ναρκωτικών. Ο κύκλος του εξήγαγε λαθραία στην κυριολεξία τόνους οπίου και μορφίνης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στο αρχηγείο τους στο Παρίσι είχαν χιλιάδες κιλά οπίου, ηρωίνης, μορφίνης και κοκαϊνης. Μέσα σε μόνο οκτώ μήνες, ο Βογιατζής απέστειλε στο Παρίσι εμβάσματα αξίας ενός εκατομμυρίου λιρών, μέσω της American Express Company, της Chase National Bank και της National City Bank.

Οι αδελφοί Ηλιόπουλοι διατήρησαν το σχεδόν-μονοπώλιό τους καταδίδοντας τους ανταγωνιστές τους στις αρχές. Η στρατηγική τους γύρισε μπούμερανγκ το 1931. Ένας μεσάζοντας του Ηλιόπουλου, ο Δαυίδ Γουριεβίδης, έχασε όπιο αξίας £50.000 λίρων σε μια επιχείρηση κατάσχεσης στη Σαγκάη που υποπτεύθηκε  ότι δεν ήταν τυχαία. Κατέδωσε τον κύκλο του Ηλιόπουλου στη Γαλλική αστυνομία. Ο Ηλίας συνελήφθη το 1932, μερικούς μήνες μετά τη σύλληψη από τις Αμερικανικές αρχές του συνεργάτη του, August Del Gratio. Αν και ο Del Gratio καταδικάστηκε, οι αδελφοί Ηλιόπουλοι βρήκαν καταφύγιο στην Ελλάδα (χάρη στην υπηκοότητά τους), στη συνέχεια διέφυγαν στη Βόρεια Αφρική και τελικά στις Ηνωμένες Πολιτείες στη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου τελικά συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν. Κατά την πανηγυρική δήλωση ενός αξιωματούχου της δίωξης ναρκωτικών το 1931: «Η εξάρθρωση της οργάνωσης του Ηλιόπουλου πιστεύεται ότι είναι το ισχυρότερο πλήγμα που δόθηκε ποτέ στην εκστρατεία ενάντια στην παράνομη διακίνηση ναρκωτικών. Οι επιπτώσεις της θα φτάσουν μακριά. Σημαίνει ότι μια εντελώς νέα οργάνωση θα πρέπει να χτιστεί στην Ευρώπη ή να επινοηθούν νέες μέθοδοι για την προμήθεια των Αμερικανικών αγορών».Τα νέα δίκτυα δεν άργησαν να προκύψουν....»
 
Δ) ΒΙΒΛΙΟ «The Murderers . The story of the narcotic gangs.»
 By HARRY J. ANSLINGER U.S. Commissioner of Narcotics (Επίτροπος των Ηνωμένων Πολιτειών για τα ναρκωτικά από το 1930 έως το 1960) and WILL OURSLER
 
Στο βιβλίο αυτό  , ο πλέον αρμόδιος να μας πεί για τα Ναρκωτικά στον 20ο αιώνα , κος Anslinger, γράφει εξίσου ενδιαφέροντα πράγματα ,αλλά και πολλά ίδια με τα προαναφερόμενα κείμενα (τα μεταγενέστερα αυτού έχουν λάβει πιθανόν στοιχεία από αυτό το βιβλίο). Κάτι χαρακτηριστικό όμως στο οποίο αξίζει να αναφερθούμε ,είναι το πώς τελειώνει το Κεφ.5 του βιβλίου αυτού που αναφέρεται στον «Βαρώνο» Ηλία Ηλιόπουλο και την δράση της συμμορίας του. Όταν ο πληρεξούσιος δικηγόρος του «Βαρώνου» στην Ουάσιγκτον ,τηλεφώνησε στον Επίτροπο Anslinger και το ενημέρωσε ότι ο «Βαρώνος» πέθανε, υποθέτοντας ότι αυτό θα τον ανακούφιζε μετά από όλα τα προβλήματα που είχε δημιουργήσει, ο Επίτροπος απάντησε: «Καθόλου .Απλά ξέρω που πάει. Μετά από αυτό, η κόλαση  θα είναι  ακατάλληλη για να ζήσεις». Όπως και να έχει ,όλο το κεφάλαιο έχει πολύ ενδιαφέρον.
 
Άλλα βιβλία και «διευθύνσεις» στο διαδίκτυο
-Webs of Smoke: Smugglers, Warlords, Spies, and the History of the ...                                Kathryn Meyer,Terry M. Parssinen
-The Praeger International Collection on Addictions: Volume 1, Faces of ...
 Angela Browne-Miller
- The traffic in narcotics
Harry Jacob Anslinger,William F. Tompkins
Reprint Edition 1981 by Arno Press Inc.

Συμπτωματικά, η εξορυκτική - περιβαλλοντική επικαιρότητα τον τελευταίο χρόνο έχει σχεδόν μονοπωληθεί από τον «χρυσό της Χαλκιδικής» ( και τον Frank Timis)  πρόσφατα  και από τις εταιρίες βωξίτη στην Φωκίδα με επικεφαλή την S&B. Ο Frank Timis  επιχειρεί σήμερα να γίνει ένας «μεγαλοεπενδυτής» που θα «Σώσει» την ρημαγμένη Ελλάδα. Κάποιοι θα αποφασίσουν για αυτό και αυτοί δεν είναι άλλοι από τον  σημερινό Πρωθυπουργό Κο Παπανδρέου και την Κυβέρνησή του. 
 
Στο Παρελθόν ,σε μία άλλη περίοδο ανάγκης της Ελλάδας ,οι Αφοί Ηλιόπουλοι ήρθαν σαν «Σωτήρες» και αυτοί και ίδρυσαν την S&B έχοντας την πλήρη στήριξη όλων σχεδόν των Κυβερνήσεων έως και σήμερα, Οκτώβριος του 2010.
 
Πώς λειτουργεί η S&B σήμερα και κατά πόσο αποκόπηκε από το «παραβατικό»  παρελθόν των Ιδρυτών της;;; Εμπρησμός σπιτιού οικολόγου,που αντέδρασε με τη ομάδα του στη καταστροφική δράση της S&B στα βουνά της Γκιόνας ,«από αγνώστους» στις αρχές του 2009 και απειλές από εργαζόμενους της S&B για θηλιές στο λαιμό μελών του τοπικού ορειβατικού συλλόγου που δημιούργησε προβλήματα στην απληστία της το καλοκαίρι του 2010, μας δίνουν μια ιδέα…
 
Πόσο ωφέλησε τις εμπλεκόμενες Τοπικές Κοινωνίες και Οικονομίες και κατ’ επέκταση την Ελλάδα ,η ύπαρξη μιας τέτοιας Εταιρείας;;; Η Φωκίδα είναι το 2010 από τις πιο φτωχές , αμόρφωτες , ερημωμένες κ.λπ. περιοχές της Ελλάδας.
 
Σήμερα ,60 περίπου χρόνια μετά,  ο καθένας μπορεί να κάνει απολογισμό των αποτελεσμάτων ,των δραστηριοτήτων που προαναφέρθηκαν, σε επίπεδο Τοπικών Κοινωνιών και Οικονομιών και δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή και η επίδραση σε Πανελλαδικό Επίπεδο. Σίγουρα η σημερινή κατάντια της Ελλάδας δεν είναι ούτε τυχαία ,ούτε άσχετη.


 (συνεχίζεται: ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: «Η ΜΕΘΟΔΟΣ»)

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Δάνεια μέχρι $ 500.000 και γραμμές πίστωσης μέχρι $ 100.000
Απλή εφαρμογή, αποφάσεις μέσα σε λίγα λεπτά
Χρηματοδοτήστε το ταχύτερα από μία εργάσιμη ημέρα εάν είστε εγκεκριμένος
Αναδοχή βάσει επιχειρηματικών ταμειακών ροών, επιχειρηματικών και προσωπικών πιστώσεων
επικοινωνήστε μαζί μας
Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο: atlasloan83@gmail.com
whatsapp / Hangout + 14433459339