Το χθεσινό μέλλον έγινε σημερινό παρόν...

Το βιβλίο με το οποίο άνοιξε το blog «Ορυκτός πλούτος και εξαθλιωμένες τοπικές κοινωνίες», δυστυχώς αποδεικνύεται εγκυρότατο. Πιστεύουμε ότι κάθε άνθρωπος που θεωρεί ότι θέλει το καλό του τόπου του θα πρέπει να το διαβάσει και να το προτείνει σε όποιον θέλει να έχει άποψη για τα «κοινά». Είτε συμφωνεί είτε όχι με τις εξορύξεις βωξίτη στην Φωκίδα όπως γίνονται μέχρι σήμερα. Το χθεσινό  μέλλον έγινε σημερινό παρόν. Πράγματα αυτονόητα αγνοήθηκαν και τα βρίσκουμε μπροστά μας. Ο Νόμος της κ. Μπιρμπίλη, που όπως επισήμανε αναγνώστης μας, αναστέλλει κάθε οικοδομική δραστηριότητα στην περιοχή του Παρνασσού που είχε Τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, δικαιώνει όλα αυτά που μέχρι χθές, κάποιοι τελευταίοι αποκαλούσαν φανταστικά και ανυπόστατα. Βλέποντας την θετική πλευρά των πραγμάτων, η υπόθεση πάει από το καλό στο καλύτερο και κυριολεκτούμε. Η κ. Μπιρμπίλη μπορεί να είναι ένας ακόμα «μέτριος του Μακιαβέλλι» (δες ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΗΣ «ΜΕΘΟΔΟΥ» του βιβλίου) που αφού εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που νομίζει ότι μάχεται, απλά θα αντικατασταθεί. Μπορεί να είναι απλά ένας ακόμα μισθοφόρος των κατακτητών. Το καλό είναι ότι όλο και πιο πολλοί, όλο και πιο επίσημοι και αρμόδιοι, εκφράζονται ανοιχτά για την γάγγραινα που καταστρέφει τη Φωκίδα επι δεκαετίες. 

Προτείνουμε σήμερα κάτι παλιότερο αλλά τόσο επίκαιρο. Στο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ , στις ενότητες «Φωκίδα» και «βωξίτης», μπορείτε να διαβάσετε πολλά θέματα, αποκαλυπτικά για την προαναφερόμενη γάγγραινα του τόπου μας. Κάποιοι έχουν ασχοληθεί με το πρόβλημά μας, πριν από εμάς. Για να μην νομίζουμε ότι είμαστε μόνοι μας, η κ. Μπιρμπίλη στο πρόσφατο παρελθόν έκανε εκεί το ίδιο με ότι έκανε σε εμάς. Κανόνιζε δημόσια διαβούλευση για τις εξορύξεις χρυσού, μετά την λήψη των αποφάσεων από την Κυβέρνηση. Παρότι εκεί τα συμφέροντα είναι πολύ μεγαλύτερα, οι κάτοικοι είναι και πιο ενημερωμένοι.

Εκεί λοιπόν τους πείρε ο διάολος. Οι τοπικές κοινωνίες ξεσηκώθηκαν και πρίν λίγες μέρες η κ. Μπιρμπίλη ανακοίνωσε ότι δεν θα δοθούν ακόμα οι άδειες εξόρυξης γιατί «…δεν είμαστε έτοιμοι ακόμα, οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν…». Εκεί έδωσε αναστολή στις εξορύξεις. Εδώ, έχουμε δώσει άλλη εντύπωση απ’ ότι φαίνεται  και έκανε το αντίθετο. Όποιος έχει χρόνο να δεί τι σημαίνει «αγαπώ τον τόπο μου», «υποστηρίζω τα κοινά συμφέροντα» ας μελετήσει το antigold και τον αγώνα τους. Αφορά περιοχή στην Ελλάδα, όπως είμαστε και εμείς, σήμερα. Οι ενότητες που μας αφορούν είναι ούτως ή άλλως αποκαλυπτικές. Για να βοηθήσουμε, αντιγράψαμε το ακόλουθο:

-------------------------

Ο αναπτυξιακός σχεδιασμός της Φωκίδας, από τις εταιρείες βωξίτη και τον Noμάρχη κ. Φουσέκη

http://antigoldgreece.wordpress.com/2010/04/17/fokid/

Από το “Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων – Τμήμα Φωκίδας”
Επιτέλους έπεσαν τα προσωπεία και αποκαλύπτεται η αλήθεια για το τι συμβαίνει στον τόπο μας. Ποια προσωπεία ; Ποια αλήθεια; Ποιού τόπου;
Θα αναφερθούμε εν συντομία σε κάποια δεδομένα και για όσους τα ακούνε πρώτη φορά, υποσχόμαστε ότι θα επανέλθουμε με την πρώτη ευκαιρία με ξεχωριστά κείμενα με αναλυτική τεκμηρίωση και παράθεση στοιχείων για το κάθε ένα από αυτά. Συνοπτικά λοιπόν από δημοσιεύματα του τοπικού τύπου, τη Στατιστική Υπηρεσία κ.λ.π.:
ΦΩΚΙΔΑ
Νομός στο κέντρο της Ηπειρωτικής Ελλάδας, δυο ώρες από την Αθήνα, μια ώρα από Λαμία, δυο ώρες από Βόλο-Λάρισα, κάτι λιγότερο από Πάτρα. Δελφοί, Γαλαξίδι παραδοσιακοί οικισμοί μοναστήρια, μικρές αλλά πολλές και όλων των ειδών παραλίες, σε όλους τους προσανατολισμούς, πλούσια επιφανειακά, υπόγεια, καρτεσιανά νερά, καθαρές θάλασσες υπερπροστατευμένες από ανέμους, πλούσια ορεινή βλάστηση με μεγάλη ποικιλία ειδών με πολλές και κοντινές εναλλαγές, χιονοδρομικό Παρνασσού και πολλά άλλα που όλοι ξέρουμε (όσοι τουλάχιστον θέλουν να έχουν άποψη).
ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Πληθυσμός που μειώνεται συνεχώς από το 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Η μαζική προσέλευση οικονομικών μεταναστών της δεκαετίας του ’90 και η διάνοιξη δρόμων που διευκόλυνε την παρουσία αυτών που είχαν πάει σε κοντινά μέρη (όπως Αθήνα, Λαμία, Πάτρα κ.λ.π.) στα χωριά τους την ημέρα της απογραφής του 1991 και 2001 «ξεγέλασαν» λίγο τους δείκτες.
Μέχρι πρόσφατα , η συντριπτική πλειοψηφία όσων σπούδαζαν σε κάποια σχολή δεν επέστρεφαν πίσω. Τα τελευταία χρόνια που η Αθήνα παρουσιάζει έντονα προβλήματα σε όλο και περισσότερους τομείς, παραμένουν ή επιστρέφουν όλο και περισσότεροι. Διαχρονικά κατέχουμε μια από τις πρώτες θέσεις πανελλαδικά στον πιο γερασμένο πληθυσμό (φυσική συνέπεια των πιο πάνω). Την τελευταία δεκαετία που όλο και μεγαλύτερο μέρος των νέων επιστρέφει στον τόπο του κατακτήσαμε και άλλη πρωτιά. Σταθερά στην κορυφή τα προβλήματα με ναρκωτικά στους νέους και με όλο και περισσότερους θανάτους από αυτά. Πού; Στη Φωκίδα!
Χαρακτηριστικό δημοσίευμα στην ΩτΦ στις 27/11/2009 μας ενημέρωσε ότι την τελευταία δεκαετία έχουν κλείσει στο Νομό μας 12 Δημοτικά Σχολεία και 5 Νηπιαγωγεία και το ¼ του συνολικού πληθυσμού των μαθητών Α’βάθμιας εκπαίδευσης είναι παιδιά οικονομικών μεταναστών.
Τα ίδια τριάντα τελευταία χρόνια που η Φωκίδα σβήνει οι άλλοι επαρχιακοί Νομοί της Ελλάδος έκαναν ακριβώς το αντίθετο.
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ- ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Διαχρονικά από τους δυο φτωχότερους Νομούς της Ελλάδας και στην πρώτη τετράδα με την μεγαλύτερη ανεργία (της Ελλάδας που τις 29/11/2008 ανακηρύσσονταν δεύτερη φτωχότερη χώρα της Ευρώπης μετά τη Λετονία). Κύριες δραστηριότητες που προσέφεραν εργασία τα τελευταία 40 χρόνια είναι σταθερά οι εξορύξεις βωξίτη , το Δημόσιο και παραγωγή προϊόντων ελιάς τα οποία είναι πιά μη ανταγωνιστικά στην αγορά. Η παρουσία και μόνο του Δημοσίου στις κύριες παραγωγικές δραστηριότητες αποδεικνύει την παταγώδη αποτυχία αυτού του μοντέλου απασχόλησης .
Ο τουρισμός αναπτύχθηκε επιθετικά από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και πιο πριν, αρχικά στην περιοχή Δελφοί – παραλία Δελφών. Αναμενόμενο μιας και έως και σήμερα το επίσημο τουριστικό προϊόν της Ελλάδας είναι «ήλιος – θάλασσα – πολιτισμός» και η περιοχή αυτή είναι από τα πληρέστερα «τουριστικά πακέτα» της χώρας. Το ταυτόχρονο όμως παράνομο μπάζωμα στο δυτικό άκρο της Ιτέας για την δημιουργία των εγκαταστάσεων βωξίτη που έχουμε και σήμερα, σε συνδυασμό με την «σύμπτωση» να μετατραπεί ο Κρισσαίος κόλπος , μεταξύ Ιτέας και Γαλαξιδίου, σε νεκροταφείο πλοίων κατά την κρίση του 75’ (όπως προσπάθησαν να ξανακάνουν κάποιοι και το 2009), ακύρωσε την τουριστική προοπτική του Νομού μιας και η περιοχή αυτή ήταν και είναι η «βιτρίνα» του τοπικού τουριστικού «πακέτου» .
Επί σειρά ετών τα παροπλισμένα πλοία έπλεναν κάθε καλοκαίρι (!!!) τα αμπάρια και τις δεξαμενές και καθάριζαν με αμμοβολή τις λαμαρίνες , μολύνοντας καθημερινά τις παραλίες με πίσσα και σκουριά . Έτσι οι γεμάτες τουρίστες παραλίες άδειασαν και κανένας δεν θα έπρεπε να απορεί γιατί. Όποιες τουριστικές εγκαταστάσεις είχαν προλάβει να κατασκευαστούν την δεκαετία του ‘70 στην ευρύτερη περιοχή των Δελφών είναι αυτές που έχουμε μέχρι και σήμερα (κάποιες έχουν κλείσει). Η πρωτεύουσα του Νομού, Άμφισσα, έχει μόνο ένα μικρό ξενοδοχείο και όλοι οι κάτοικοι της Άμφισσας έχουν συνιδιοκτήτη των σπιτιών τους την μεταλλευτική εταιρεία που έχει τα δικαιώματα του κοιτάσματος βωξίτη κάτω από τα σπίτια τους.
Για πολλές δεκαετίες ένας νέος που ήθελε να μείνει στη Φωκίδα και «δεν τον είχε τακτοποιήσει ο μπαμπάς του», έπρεπε να συρθεί στα γραφεία του εκάστοτε βουλευτή για μια θέση στο Δημόσιο ή στα μεταλλεία. Αν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο δικό του, που θα εξαρτιόταν από την τοπική αγορά, θα έπρεπε να προσέχει να μην μιλήσει άσχημα για το θέμα ταμπού, τα μεταλλεία. Θα έπρεπε να μην τον ενοχλεί το «Λαρνάκι» στην Ιτέα και οι καταστροφές των δασών. Έτσι , έως πριν από λίγα χρόνια, ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας, σαν γνήσιος τριτοκοσμικός ιθαγενής χαζογέλαγε όταν κάποιος επισκέπτης – πελάτης του έλεγε για αυτά τα χάλια. Όταν η συζήτηση άνοιγε δημόσια, ο επαγγελματίας άλλαζε κουβέντα μην τυχόν και χάσει τους ντόπιους «εκλεκτούς πελάτες».
Τα ίδια «σαράντα χρόνια» η Ελλάδα όλη μεταμορφώθηκε. Έρημες παραλίες μήκους 100 μέτρων μακριά από «Δελφούς» και δάση, ανέπτυξαν τουριστικές εγκαταστάσεις εκατοντάδων ή και χιλιάδων κλινών.
Από το συγκριτικό αποτέλεσμα, η κυριαρχία των «εξορύξεων» στις παραγωγικές δραστηριότητες της Φωκίδας, εις βάρος τουλάχιστον της άλλης επιλογής που είναι ο τουρισμός, αποδείχτηκε αναμφισβήτητα αποτυχημένη και οι κάτοικοι δεν επιθυμούν να δοκιμάσουν άλλα πενήντα χρόνια την ίδια «συνταγή». Δεν υπάρχουν πια ούτε αμφιβολίες, ούτε περιθώρια.
Ο ΝΟΜΑΡΧΗΣ ΦΩΚΙΔΑΣ Κος ΦΟΥΣΕΚΗΣ
Ο κος Φουσέκης εμφανίζεται (στα λόγια) από την αρχή της πολιτικής του παρουσίας, σαν υπέρμαχος της τουριστικής ανάπτυξης. Πολλοί τον θεώρησαν «ανοιχτό μυαλό» μιάς και τα λίγα χρόνια που είχε δουλέψει, ήταν «στέλεχος» της S&B (όπως ο ίδιος λέει) και οι εξορύξεις είναι το κατεξοχήν «αντίθετο» του τουρισμού. Οι κάτοικοι της Άμφισσας και κυρίως οι νέοι τον πίστεψαν. Αφού λοιπόν ως Δήμαρχος άφησε το Δήμο Άμφισσας χρεωμένο με μερικά εκατομμύρια € και αφού τον “ανέπτυξε τουριστικά”, ανέλαβε να κάνει το ίδιο και για την Νομαρχία.
Σαν υποψήφιος Νομάρχης Φωκίδας, ο κος Φουσέκης δήλωνε πάλι “υπέρμαχος του τουρισμού. Αλλά πριν τις τελευταίες Νομαρχιακές εκλογές δήλωσε σε πρωτοσέλιδη συνέντευξη στην ΩτΦ ότι είναι ξεκάθαρα υπέρ των επιφανειακών εξορύξεων ,εάν θέλουμε εξορύξεις στη Φωκίδα και ότι για αυτό θα αποφασίσει ο λαός. Από την στάση του εως σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι εννοούσε ότι εάν τον ψηφίζαμε για Νομάρχη θα συμφωνούσαμε και εμείς με τις επιφανειακές εξορύξεις (και όχι τουρισμό). Οι κάτοικοι όμως της Φωκίδας δεν καταλάβαμε το ίδιο και τον ψηφίσαμε.
Στη θητεία του σαν Νομάρχης λοιπόν, χρηματοδοτεί τα τελευταία καλοκαίρια συναυλίες, αγώνες, κ.λ.π. δήθεν για τουριστική προβολή του Νομού, αλλά το πραγματικό αποτέλεσμα είναι γνωστό:

• Όλοι οι ευκαιριακοί επισκέπτες λένε πάνω κάτω τα ίδια για το Νομό: «Φανταστικός τόπος, αλλά πώς ανέχεστε αυτά τα χάλια;». Και πού να τον πάμε; Στη θάλασσα ή στο βουνό;; Κανένας από αυτούς δεν επιστρέφει τον άλλο χρόνο από μόνος του σαν τουρίστας.
• Η Νομαρχία δεν έχει κάνει καμία σοβαρή επένδυση σε αναπτυξιακό έργο στους Δελφούς, στην παραλία των Δελφών ή την ευρύτερη περιοχή (όπως δεν έχει γίνει τίποτα και τις τελευταίες δεκαετίες). Αυτά που εμείς ονομάζουμε αναπτυξιακά έργα στην καρδιά του τουριστικού «πακέτου» της Φωκίδας, σε άλλους νομούς θεωρούνται απλά έργα ρουτίνας για τη συντήρηση των βασικών υποδομών.

Ταυτόχρονα όμως και σιωπηλά, ο Νομάρχης Φωκίδας κος Φουσέκης υπονομεύει τον τουρισμό στο Νομό:
Το 2009, ο κος Σουφλιάς (της Κυβέρνησης του δικού του κόμματος όπου ο κ. Φουσέκης έχει επιρροές, ως Νομάρχης σε μονοεδρικό νομό) φτιάχνει το νέο χωροταξικό σχεδιασμό της Ελλάδας και ζητά τις αποφάσεις των Νομαρχιών για το ποιες περιοχές θέλουν να χαρακτηριστούν τουριστικές. Το Μάιο 2009, ο Νομάρχης κος Φουσέκης μεταβιβάζει το σχετικό έγγραφο στα Δημοτικά Συμβούλια και ζητά τις δικές τους προτάσεις.
Όμως στις 15 Ιουλίου στο Νομαρχιακό Συμβούλιο, ο κος Φουσέκης ζητάει αναβολή στην λήψη αποφάσεως για το ποιες περιοχές της Φωκίδας θα προτείνει για τουριστικές, δηλώνοντας ότι θα ζητήσει διευκρινίσεις « … τι σημαίνει τουριστικός τόπος…, μήπως σημαίνει κάτι που δεν θέλουμε και τρέχουμε και δεν φτάνουμε…»! Ταυτόχρονα εκφράζεται απαξιωτικά για τις ομόφωνες αποφάσεις σχεδόν όλων των Δημοτικών Συμβουλίων του Νομού που ζητούν να χαρακτηριστούν τουριστικά τα περισσότερα Δημοτικά Διαμερίσματα, επειδή ήταν συνοπτικές και σε λίγες γραμμές (ο χρόνος που είχαν οι Δήμοι για τις αποφάσεις αυτές από ειδοποίηση μέχρι αποστολή απόφασης ήταν μόλις τρεις εβδομάδες).
Δεν μπορεί να μην γνώριζε ο Νομάρχης ότι ο Νομός Φωκίδας είχε ήδη χαρακτηριστεί γενικώς μεταλλευτική περιοχή από το “Ειδικό Πλαίσιο Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης για τη Βιομηχανία” που είχε ήδη δημοσιευθεί σε ΦΕΚ. Έτσι όποια περιοχή του Νομού δεν χαρακτηριζόταν και τουριστική θα επέλεγε ξεκάθαρα μόνο εξορύξεις για τις επόμενες πολλές δεκαετίες.
Προσπάθησε να “προστατεύσει” τη Φωκίδα από τον τουρισμό ο κος Νομάρχης και το κατάφερε, ενώ δεν είχε καμία αντίρρηση όταν όλος ο Νομός χαρακτηριζόταν μεταλλευτικός. Εν τέλει, το πραγματικό και σημαντικό έργο που παρήγαγε ο κ. Φουσέκης είναι να είναι σήμερα όλος ο Νομός Φωκίδας ξεκάθαρα χαρακτηρισμένος ως “μεταλλευτικός” και αορίστως “τουριστικός”, τοπικά κάπου γύρω από τους Δελφούς. Ευτυχώς οι Νόμοι αυτοί είναι προς αλλαγή και κατάργηση (με τη βοήθεια των πραγματικών Τοπικών Αρχόντων, αν έχουμε και αν ξυπνήσουν).
Στις 13 Ιανουαρίου 2010, ο κος Φουσέκης συμμετέχει ως Νομάρχης Φωκίδας σε ημερίδα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας με τίτλο «Ορυκτός Πλούτος και Τοπικές κοινωνίες». Το δικό του θέμα ομιλίας έχει τίτλο: «Εκμετάλλευση Μεταλλείων Βωξίτη στη Φωκίδα. Οικονομική Ανάπτυξη, Επιδράσεις στο περιβάλλον και Τοπική κοινωνία». Από την ομιλία του θα έπαιρναν πληροφορίες για τη Φωκίδα και άνθρωποι της σημερινής Κυβέρνησης που σύντομα θα συντάξουν αναπτυξιακούς Νόμους, Προγράμματα Επιδοτήσεων επιχειρήσεων κ.λ.π. που θα αφορούν και τη Φωκίδα. Στην ημερίδα αυτή ο Νομάρχης Φωκίδας κος Φουσέκης , ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε (πολύ σύντομα) ότι δυστυχώς χρειάζεται να καταστρέψουμε και δάσος κάποιες φορές για να εξορύξουμε τον βωξίτη, αλλά κατά τα άλλα η τοπική κοινωνία είναι ευχαριστημένη με την ισχύουσα κατάσταση και όλα έχουν καλώς. Και τουρισμό (άφησε να εννοηθεί ότι) έχουμε και το μόνο που θέλουμε είναι και άλλα λεφτά από το κράτος. Για οικονομική κατάντια, για πληθυσμιακά προβλήματα και ερήμωση, για κοινωνικά προβλήματα, για καταστροφή του φυσικού πλούτου, για αντιδράσεις κ.λ.π., ούτε λόγος . Όλα καλά!
Και εμείς, αν δεν αλλάξει ο χαρακτηρισμός του Νομού μας ως “μεταλλευτικού”, θα απορούμε γιατί θα μένουμε έξω από επιδοτήσεις και αναπτυξιακά προγράμματα τουρισμού. Θα αναρωτιόμαστε γιατί στο Δελφικό Τοπίο απαγορεύονται οι τουριστικές εγκαταστάσεις αλλά επιτρέπονται οι εξορύξεις και οι βιομηχανικές εγκαταστάσεις, όπως στο «Λαρνάκι» και η σκάλα φόρτωσης της ΕΛΜΙΝ απέναντι από την Ιτέα. Δεν θα καταλαβαίνουμε γιατί κάποιες επενδύσεις δεν μπορούν να πάρουν άδεια κι έτσι χάνονται πολύτιμες θέσεις εργασίας, επειδή δεν μπορούν να φτιάξουν οδικό κόμβο για τις εγκαταστάσεις τους και οι υπηρεσίες της Νομαρχίας «δεν παίζουν με αυτά», ενώ στο «Λαρνάκι» οι εγκαταστάσεις της S&B λειτουργούν τουλάχιστον τρείς δεκαετίες παράνομα χωρίς κόμβο χωρίς να τις ενοχλούν καθόλου οι Υπηρεσίες του Νομάρχη.
Τελικά ο κος Φουσέκης, πιθανόν νομίζοντας ότι ο λαός της Φωκίδας θα του αναγνωρίσει τις ηγετικές του ικανότητες να τακτοποιεί τα θέματα των «αγράμματων ιθαγενών», αναλαμβάνει διαμεσολαβητής ανάμεσα στον Ορειβατικό Σύλλογο Άμφισσας και την S&B .Τα προσωπεία πέφτουν (η αρχή του τέλους).
Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ
Η εταιρεία S&B είναι μια εταιρεία σαν όλες τις ιδιωτικές εταιρείες κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Σεβαστή η αγάπη που της έχουν οι εργαζόμενοι της μιας και ταυτίζεται με την εργασία τους και τα προς το ζην τους, αλλά όλοι οι υπόλοιποι βλέπουμε την αλήθεια στο σύνολό της χωρίς συναισθηματισμούς και πιστεύουμε ότι και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό. Το 1952 ξανάρχισαν οι εξορύξεις που είχαν ξεκινήσει την προπολεμική περίοδο και προσελήφθησαν όσοι κάτοικοι της περιοχής χρειάζονταν για την κερδοφόρα παραγωγή της εταιρίας. Τυπικά πράγματα χωρίς χάρες. Δεκαέξι χρόνια μετά άρχισε το μπάζωμα στο «Λαρνάκι» Ιτέας και τα επόμενα δέκα χρόνια η εταιρεία πρόσφερε δουλειά στους ντόπιους, αλλά ταυτόχρονα επιτύγχανε δυο πολύτιμους στόχους:

1. Μέχρι να αλλάξει η Νομοθεσία στα τέλη της δεκαετίας του 70′ και να είναι υπεύθυνες για τις αποκαταστάσεις οι εταιρείες και όχι το Δημόσιο, η εταιρεία είχε εξορύξει πάρα πολλά επιφανειακά κοιτάσματα με χαμηλό κόστος και με τεράστια κέρδη, καταστρέφοντας σε πολλά σημεία παρθένο δάσος αλλά και παραλίες, όπως στον Κόλπο Καμιώτισα και δυτικά της Ιτέας. Όλα αυτά χωρίς να δίνει σχεδόν καμία αναφορά σε κανέναν, όπως ακριβώς μπάζωσε και το «Λαρνάκι».
2. Είχε αναπτύξει σε τερατώδη αντιτουριστική διάσταση τις εγκαταστάσεις της δυτικά της Ιτέας , ανακόπτοντας και εξαλείφοντας την τουριστική ανάπτυξη και καταδικάζοντας τον τουρισμό της περιοχής και του Νομού στα μαρασμό που όλοι γνωρίζουμε. Έτσι εξαρτήθηκε η οικονομία όλου του νομού από την εταιρεία και έγινε η εταιρεία (κατά λάθος ;;;) κυρίαρχος του τόπου.

Συμπτωματικά ή όχι ,τα επόμενα πολλά χρόνια, κανείς Δήμαρχος, κοινοτάρχης ή βουλευτής δεν αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα και που θα οδηγούσε τον τόπο αυτή η εξάρτηση. Κανείς δεν αντιμιλούσε και κανείς δεν χάλαγε το χατίρι της εταιρείας. Η Νομιμότητα των πράξεών της ελέγχεται σήμερα, τριάντα χρόνια μετά.
Αρχές δεκαετίας του ’90, η “ΑΕΜ Βωξίτες Παρνασσού”, συγχωνεύεται με την S&B, εξαντλώντας στο φτωχό Νομό Φωκίδας τις απολύσεις που είχε δικαίωμα να κάνει το νέο σχήμα στο σύνολο των εργαζομένων του και αδιαφορώντας για το λόγο για τον οποίο ο Νομοθέτης έχει θεσπίσει μέγιστο ποσοστό απολύσεων ανά περιοχή. Κανένας οίκτος και κανένα συναίσθημα. Αρκεί που υπήρχε το «παράθυρο» του Νόμου. Όλοι οι απολυμένοι βρήκαν δουλειά και πολλοί έκαναν και καλύτερη προκοπή από τους εναπομείναντες υπαλλήλους.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της ΩτΦ , το πρώτο εννεάμηνο του 2007 , ο όμιλος εταιρειών της S&B, έκλεισε με αύξηση πωλήσεων 16,6% και καθαρά κέρδη 21,9%. Δεν υπήρχε λόγος να περιμένει κάποιος στη Φωκίδα ανταπόδοση σε κάτι. Δεν είμαστε συνέταιροι.
Όταν η εταιρεία χρειαζόταν προσωπικό προσλάμβανε άτομα, όταν είχε περίσσευμα έκανε απολύσεις. Συνηθισμένα, φυσιολογικά και αναμενόμενα πράγματα. Για την αντιμετώπιση των εργαζομένων, διαβάζουμε σε από άρθρο της ΩτΦ στις 27/1/2010 για το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λιδoρικίου στις 25/1/2010 «…εκείνο που δημιούργησε αλγεινή εντύπωση είναι το γεγονός ότι η εταιρία μετέφερε πάνω από 50 εργαζόμενους με στόχο να πιέσει συναισθηματικά τους Δημοτικούς Συμβούλους και τους παρευρισκόμενους στο όνομα της διατήρησης των θέσεων εργασίας». Αυτή είναι η αντίληψη της εταιρίας για τους ιθαγενείς κατοίκους και τοπικούς άρχοντες και όσο για το τι γινόταν παλιότερα ας το ανακαλύψει μόνος του όποιος ενδιαφέρεται.
Στις 28/05/2009, η Ένωση Εργαζομένων στα μεταλλεία Βωξίτη της S&B με ανακοίνωσή της ζήταγε ανάκληση των 5 νέων απολύσεων που έκανε η εταιρεία, αμέσως μόλις «περίσσεψαν» από την παραγωγική διαδικασία. Η Ένωση Εργαζομένων με αγνές προθέσεις αλλά αφελώς, θεωρούσε ότι είναι ικανοποιητικό εργαλείο πίεσης για την ανάκληση των απολύσεων, η δημοσίευση ότι η κερδοφορία της S&B την εξαετία 2003-2009, άγγιξε το 150%. Όχι 30% ή 50%, αλλά 150% για τουλάχιστον μια εξαετία!! Σίγουρα θα πρόκειται για τυπογραφικό λάθος αλλά ούτε μια διάψευση;;!! (Ποιος ξέρει άραγε την κερδοφορία της εταιρίας τα παλιότερα χρόνια. Πρίν το 90’). Και πάλι δεν υπήρχε λόγος να περιμένει κάποιος στη Φωκίδα ανταπόδοση σε κάτι. Δεν είμαστε συνέταιροι.
Προφανώς η Ένωση Εργαζομένων είχε ξεχάσει τις μαζικές απολύσεις του ’90 και ότι η S&B και κάθε ιδιωτική εταιρεία έχει σκοπό τη μεγιστοποίηση του κέρδους της. Αυτή είναι η δουλειά τους. Δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα και αυτό θα έπρεπε να το έχουμε καταλάβει όλοι.
Για τις συνθήκες εργασίας και γενικώς για το τριτοκοσμικό επίπεδο των εξορύξεων στην Φωκίδα, τραγικός μάρτυρας είναι και τα θανατηφόρα ατυχήματα όλες αυτές τις δεκαετίες. Σε ένα μόνο άρθρο της ΩτΦ στις 19/11/2007 διαβάσαμε «Όχι άλλο αίμα στο βωμό των συμφερόντων των διάφορων μεταλλευτικών εταιρειών του Νομού!! Φτάνει πιά! Είναι ο έκτος νεκρός σε δυο χρόνια- Ο άτυχος εργαζόμενος δεν διέθετε δίπλωμα, δεν είχε δηλωθεί στην Επιθεώρηση Εργασίας ότι δούλευε Σαββατοκύριακο και δεν υπήρχε τουμπαδόρος» και το Εργατικό Κέντρο να καταγγέλει «Οι ευθύνες της συγκεκριμένης εταιρείας για μια ακόμη φορά είναι τεράστιες….» Ο λόγος για ένα παλικάρι 29 ετών από την Αγία Ευθυμία που έχασε τη ζωή του και την εταιρεία S&B.Την ενοχή την μοιραζόμαστε όλοι, η αλήθεια δεν είναι μυστική πια. Ο Νομός Φωκίδας έχει δώσει και ιδρώτα και αίμα κυριολεκτικά όλες αυτές τις δεκαετίες. Η εταιρεία τι κάνει;;;; Σέβεται αυτόν τον τόπο;;; Τηρεί τις τυπικές ,σύμφωνες με τον Νόμο ,υποχρεώσεις της;;;
Αυτό που ίσως δεν έχουν καταλάβει πολλοί, είναι ότι σήμερα οι εξορυκτικές δραστηριότητες δεν έχουν μπει άδικα στο στόχαστρο. Αυτό συμβαίνει, αφενός μεν, διότι τόσα χρόνια κράτησαν την περιοχή μακριά από τον τουρισμό και από κάθε άλλη μορφή οικονομικής ανάπτυξης, αφετέρου δε γιατί υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη νομιμότητα των εγκαταστάσεων στο «Λαρνάκι» και με τη συνέπεια της S&B στις υποχρεώσεις της απέναντι στο Νόμο, στον τρόπο που έκανε τόσα χρόνια τις εξορύξεις και τις αποκαταστάσεις που υποχρεούνταν να κάνει.
Η διαφαινόμενη αποικιοκρατική συμπεριφορά της εταιρείας είναι κυρίαρχης σημασίας για όλο τον νομό, αλλά και ειδικά για τους εργαζόμενους στην εταιρία που είναι θύματα από πολλές πλευρές .
Εάν οι αποκαταστάσεις δεν γίνονταν τόσα χρόνια όπως έπρεπε, αυτό σημαίνει παράνομη αποφυγή θέσεων εργασίας που δεν πρόσφερε η εταιρεία στην τοπική κοινωνία, προσθέτοντας αυτούς τους μισθούς στα κέρδη της.
Εάν τα αδρανή αποθέτονταν οπουδήποτε δημιουργώντας παράνομα άγονα τοπία και δεν μεταφέρονταν εκεί που έπρεπε, αυτό σημαίνει αμοιβές μεταφορών που αντί να πάνε στους επαγγελματίες της Φωκίδας προστέθηκαν στα υπερκέρδη της εταιρείας.
Εάν αντί υπογείων, η εταιρεία έκανε επιφανειακές εξορύξεις , αυτό σημαίνει παράνομη καταστροφή και πολλές θέσεις εργασίας , που δεν προσφέρθηκαν ποτέ στην τοπική κοινωνία και των οποίων οι μισθοί προστέθηκαν και αυτοί στα υπερκέρδη.
Ο έλεγχος για παρατυπίες, παρανομίες κ.λ.π. θα έπρεπε να είναι επιθυμητός από όλους ανεξαρτήτως ηθικής και αγάπης για τον τόπο, εκτός ίσως από την εταιρία και όσους έχουν κοινά με αυτήν συμφέροντα. Εάν διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, να σταματήσουν επιτέλους και οι αντιδράσεις. Αυτό που σίγουρα έχει αφήσει η εταιρία στον νομό Φωκίδας ,είναι καταστροφή. Αν έτσι ήταν φυσικό και νόμιμο να συμβεί, κανείς δεν θα προσθέσει κάτι.
Κλείνοντας θα αναφέρουμε για την εταιρία την αλήθεια που όλοι γνωρίζουμε, συμπληρώνοντας άλλο ένα απόσπασμα από το προαναφερθέν άρθρο της ΩτΦ για το Δ.Σ. Λιδωρικίου στις 25/1/2010 « Το σημείο που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι όταν ο κος Σανούδος παραδέχτηκε δημόσια ότι η εταιρία στο παρελθόν δεν έχει δράσει με τον πλέον κατάλληλο τρόπο , ούτε σε ότι αφορά τις αποκαταστάσεις ούτε κάποιες παλιές συμπεριφορές μας…..ζητώντας να τους δοθεί μια τελευταία ευκαιρία για να «αποδείξουμε ότι έχουμε αλλάξει νοοτροπία»».
Αυτό που σίγουρα μπορούμε να πούμε είναι ότι δεν έχουμε βρεί ούτε ένα στοιχείο που να δείχνει ότι έχουν αλλάξει νοοτροπία. Πριν από την έκρηξη των Κινήσεων Πολιτών που άρχισαν να ελέγχουν παρόν και παρελθόν, καμία κίνηση της εταιρείας δεν έδειχνε καλύτερες προθέσεις από τις «χθεσινές». Προσαρμογή και ελιγμοί στις πιέσεις δεν είναι αλλαγή νοοτροπίας. Οι προθέσεις της εταιρείας έχουν έμπρακτα καταγραφεί από το παρελθόν που ενεργούσε ασύδοτα και απουσία ελέγχων και όταν ολοκληρωθούν οι έλεγχοι θα είναι πλέον όλα ξεκάθαρα.
Τότε θα έχει νόημα να μιλάμε για τα 500 και 1000 € ετήσιων δωρεών στους φτωχούς συλλόγους του φτωχότερου νομού της Ευρώπης. Πάντα υπάρχει η περίπτωση να ήταν οι «γυάλινες χάντρες» που έδιναν για να πάρουν το χρυσάφι μας που μπορεί να είναι ο Φυσικός μας πλούτος. Ο βωξίτης είναι αποδεδειγμένα ο δικός τους πλούτος , όχι του νομού Φωκίδας και των κατοίκων του.






--------------