Τέλος ... Ανοχής

Ακόμα δεν άρχισε η θητεία τους , και οι νεοεκλεγμένοι Δημοτικοί άρχοντες έπιασαν δουλειά. Όχι, δεν διέφυγε της προσοχής σας κάτι σημαντικό. Πιθανότατα , όπως φημολογείται, αυτή ακριβώς να είναι η «δουλειά» που ανέλαβαν να κάνουν. Εξακολουθούν να κάνουν το ίδιο με την προηγούμενη εβδομάδα. Να μην κάνουν τίποτα. Δεν πρέπει να είναι εύκολο να τρέχουν γύρω σου όλοι όσοι έχουν αναλάβει όμοιες ευθύνες με εσένα και εσύ να παραμένεις άπραγος αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Η απραξία τους μας αναγκάζει, ελλείψει εξελίξεων και δράσης, να ξανααναφερθούμε σε ίσως γνωστά πράγματα , τα οποία όμως έχουν εμπλουτιστεί και με δικά σας κείμενα και στοιχεία. Το αποτέλεσμα κάθε ολιγωρίας, όπως έχουμε ξαναπεί, θα έχει άμεσες και σοβαρότατες επιπτώσεις στα συμφέροντα των κατοίκων του νέου Δήμου. Γι’ αυτό πριν πούμε οτιδήποτε άλλο, μία γνώμη είναι να αρχίσουμε να τους ρωτάμε όλοι, όπου τους βρίσκουμε, τι κάνουν για τον τόπο μας; και στην περίπτωση που απαντούν ότι δεν ανάλαβαν ακόμα, να τους ρωτάμε γιατί τότε τρέχουν οι νεοεκλεγμένοι σε όλους τους άλλους Δήμους;

Βασιζόμενοι φυσικά στο παρελθόν των κατοίκων τις περιοχής, την ανοχή, την παθητικότητα έως υποτακτικότητα που χαρακτηρίζει την στάση μας απέναντι στα «κοινά» και τους διαχειριστές τους εως «χθές», πιθανόν να ελπίζουν ότι σε λίγο καιρό, όνειρα οράματα και ελπίδες, όλα θα ξεχαστούν και θα ξαναπέσουμε στο λήθαργο που τόσο καλά γνωρίζουμε. Οπότε για ποιες συνέπειες μιλάμε; Αν δεν υπάρχει κατήγορος, δεν υπάρχει κατηγορούμενος, αν οι συνέπειες τις απραξίας δεν προκαλέσουν αντιδράσεις , δεν υπάρχει παράβαση.

Πιθανόν λοιπόν οι «άπραγοι» να «ποντάρουν» στο ότι οι κάτοικοι του Δήμου, όλοι εμείς,δεν θα ζητήσουμε ποτέ «τα ρέστα». Θα κάνουν ότι έκαναν μέχρι σήμερα, αφήνοντας τον τόπο μας να βουλιάξει, να εξυπηρετηθούν και πάλι «συμπτωματικά» τα οικονομικά συμφέροντα των ίδιων «αφεντικών» που θα μας σώσουν ,επιτρέποντάς μας να καταστρέφουμε τα βουνά μας μέρα με την μέρα και να ζούμε την ανέμελη, ανεύθυνη και παρασιτική ζωή μας όπως κάναμε τόσα χρόνια.

Ίσως να πιστεύουν ότι παρόλα αυτά που έρχονται, θα μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθερα στο δρόμο και εμείς να χαιρόμαστε που τους είδαμε και που μας χαιρετήσανε. Σίγουρα κάνουν λάθος και θα το δουν σύντομα. Προεκλογικά είχαμε σοβαρότατα περιστατικά δημόσιας αποδοκιμασίας και φαίνεται ότι

οι «αρμόδιοι» δεν κατάλαβαν τίποτα.Η αλαζονεία μπορεί όντως να τους κάνει να μην εκτιμήσουν καλά την κατάσταση. Ίσως να τους διαφεύγει ότι έως σήμερα, μεγάλο μέρος της ανοχής των κατοίκων προέκυπτε μεν από τον «κακό εαυτό μας» αλλά υποβοηθούμενης από συγκεκριμένους απαραίτητους παράγοντες του «περιβάλλοντος» που έχουν εκλείψει ανεπιστρεπτί .

-Οι περισσότεροι κάτοικοι είχαμε απαξιώσει τον τόπο μας και τον απαξιώναμε και δημόσια στην κάθε ευκαιρία και σε κάθε συζήτηση. Τελικά και χωρίς να το καταλάβουμε, γινόμαστε συνένοχοι στο έγκλημα και φτάναμε να δυσφημίζουμε άθελά μας τον τόπο μας, προκειμένου να αποστασιοποιηθούμε από τα χάλια του (τα χάλια που εμείς είχαμε στο μυαλό μας). Η συνήθεια, η αμέλεια , η συνήθης αγνωμοσύνη του ανθρώπινου είδους στα «έτοιμα», κάτι από όλα αυτά ή όλα μαζί, μας έκαναν να μην καταλαβαίνουμε ότι η μη ανάπτυξη προκύπτει και από την δυσφήμιση, παρότι γνωρίζαμε ότι η ανάπτυξη προκύπτει με την διαφήμιση.

«Συμπτωματικά» ή όχι, η απαξίωση στον τόπο μας έχει πάντα ένα συμπέρασμα.Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε για να ζήσουμε είναι ένα, οπότε αν χρειάζεται, ας αγνοήσουμε και τους Νόμους και αξίες και ιδανικά γιατί αυτά δεν μπορούν να μας ταΐσουν (στο πιο μελό, δεν μπορούν να ταΐσουν τα παιδιά μας). Αυτό άλλωστε είδαμε να επηρεάζει ,σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ΟΣΑ, και τη Δικαιοσύνη στην υπόθεση της περιοχής «Βλαχοθανάση» επιτρέποντας την εξόρυξη για λόγους Εθνικού Συμφέροντος παρακάμπτοντας Νόμους και διαδικασίες. (Κανείς φυσικά δεν δέχεται αυτήν την δικαιολογία και κανείς δεν θέλει να φανταστεί ότι αυτό είναι το επίπεδο της Ελληνικής Δικαιοσύνης αλλά στοιχεία για τους πραγματικούς λόγους δεν έχουμε και τα ψάχνουμε). Κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να απαξιώνουν, έως και να δυσφημούν, τον τόπο μας ακόμα και σήμερα και μία ενδιαφέρουσα «άσκηση» είναι να καταγράψει κάποιος, ποιοι είναι αυτοί και τι κοινό έχουν. Αυτό που είναι σίγουρο, είναι ότι σίγουρα από αυτούς που διαφωνούν με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής είναι αυτοί που νομίζουν ότι θίγονται τα συμφέροντά τους από πιθανή ανάπτυξη και ανατροπή της εξάρτησης της τοπικής οικονομίας από τις εξορύξεις. 

Το ότι οι πολλοί εργαζόμενοι στον κύκλο των βωξιτών ανήκουν σε αυτή την κατηγορία μπορεί να προκύπτει και από τους σταυρούς στον υποψήφιο και νύν Δημοτικό σύμβουλο Καρδαρά Δημήτρη που παρά το ότι ανήκει στο ΠΑΜΕ του ΚΚΕ ,που μέτρησε την πρώτη Κυριακή τους ψήφους του στου Κομματικό ψηφοδέλτιο του κ. Ιωσηφίδη, συμμετέχοντας στο ψηφοδέλτιο του κ. Φουσέκη και με «σημαία» ότι «οι άλλοι θέλουν να διακόψουν τις εξορύξεις και να μας αφήσουν χωρίς δουλειά» είχε «λαμπρό» αποτέλεσμα (φήμες ότι η στάση του δεν είχε αρνητικό αποτέλεσμα στις κομματικές σχέσεις του με τον Κο Ιωσηφίδη δεν έχουν διασταυρωθεί ακόμα αλλά δεν θα μας εκπλήξει αν είναι αληθινές). Για  τους περισσότερους και τους απλούς εργαζόμενους στον κύκλο των βωξιτών, το «νομίζουν» δεν είναι τυχαίο και επιδέχεται πολλαπλής τεκμηρίωσης αλλά δεν είναι του παρόντος .Εάν κάποιος δεν του έχει δοθεί ήδη η δυνατότητα να το διαπιστώσει αυτό, αρκεί να στην επόμενη παρέα που θα βρεθεί, να εκφράσει «αφελώς» μια ανάλογη ερώτηση και στην συνέχεια να καταγράψει απόψεις και να ελέγξει τις δουλειές και τις «επιρροές» των «εισηγητών επί του θέματος».

Τέλος λοιπόν η απαξίωση του Δήμου Δελφών και η αυτοδυσφήμιση. Ο τόπος μας είναι «παράδεισος» και αξίζει να ζει κανείς εδώ, πολύ περισσότερο από όλες τις κοινά εφικτές εναλλακτικές επιλογές.

-Η μέχρι «χθες» αυτοαπαξίωση είχε και άλλη αρνητική συνέπεια εκτός της αυτοδυσφήμισης. ‘Όσοι κάτοικοι «περίσσευαν» στην τοπική οικονομία, έφευγαν εύκολα για τα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως την Αθήνα. Η ευημερία (σε σύγκριση με αυτό που συμβαίνει ήδη σήμερα) που έζησε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, επέτρεπε, όχι μόνο να βρίσκει κάποιος εύκολα εργασία στην Αθήνα, αλλά να θεωρείτε κοινωνική αναβάθμιση το να φύγει από το χωριό και να γίνει πρωτευουσιάνος. Η επαρχιώτισσα μάνα καμάρωνε για το παιδί της, που πήγαινε στην Αθήνα και γινόταν «κάποιος». Αυτό , τέλος. Η μεγάλη πόλη με τις ευκαιρίες της και την «μεγάλη ζωή» πέθανε. Έχει καταντήσει ακριβώς το αντίθετο. Ήδη έχουν αρχίσει να γυρίζουν πίσω πολλοί και θα έρχονται καλώς ή κακώς όλο και περισσότεροι. Το ακόμη σημαντικότερο, οι νέοι δεν φεύγουν πια. Μένουν εδώ και θέλουν να ζήσουν εδώ. Όλοι θέλουν να ζήσουν εδώ και δεν το διαπραγματεύονται. Με κανέναν και για κανενός «γνωστού» το χατίρι .

-Όλοι οι υποψήφιοι αναγκάστηκαν προεκλογικά να αναγνωρίσουνε την μοναδικότητα της τουριστικής προοπτικής του Δήμου Δελφών. Πολλά στοιχεία αποδεικνύουν ότι οι μόνοι παγκοσμίως που αγνοούσαμε την προοπτική αυτή, ήμασταν εμείς και μόνο εμείς (η υποβοηθούμενη αυτοαπαξίωση που προαναφέραμε). Τώρα όλοι ξέρουν τι πρέπει να γίνει. Η Περιφέρεια, παρότι σε λιγότερο από ένα μήνα αλλάζει δομή και πρόσωπα, ήδη ξεκίνησε τις διοικητικές πράξεις ολοκλήρωσης του χωροταξικού σχεδιασμού .Όπως έχουμε αναλύσει , ο Χωροταξικός Σχεδιασμός είναι βασική προϋπόθεση για όποια μορφή οικονομικής ανάπτυξης και ο  χρόνος πιέζει όλη την  Ελλάδα και όχι  μόνο τους Δελφούς. Ο κ. Φουσέκης έχει πράξει το 2009 και 2010 ως Νομάρχης ότι μπορούσε για να χαρακτηρίσει τον Νομό Φωκίδας μεταλλευτική περιοχή, θάβοντας κάθε άλλη προοπτική. Αυτό πιθανόν να το ξαναπροσπαθήσει και ήδη το εξυπηρετεί δια της απραξίας του αλλά το θέμα δεν εξαρτάται μόνο από αυτόν πια. Οι κάτοικοι και κυρίως οι επαγγελματίες γνωρίζουν και παρακολουθούν. Τα 140 περίπου Ξενοδοχεία  του Νομού (ίδια αριθμητικά από το 1980) απασχολούν τουλάχιστον 700 άτομα. Η τουριστική κίνηση φέτος έπεσε σε άθλια επίπεδα και είναι ξεκάθαρο και για τον πιο άσχετο ότι το θέμα τουριστική ανάπτυξη Δελφών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί ανεξάρτητα από την γύρω περιοχή και την παραλιακή ζώνη. Το μήνυμα της Ιτέας ήταν ξεκάθαρο. Όλοι γνωρίζουν και απαιτούν συνολικό αποτέλεσμα.

-Ο ελαιώνας της περιοχής, αποτελεί μία ανεκμετάλλευτη πλουτοπαραγωγική πηγή, αλληλο-προωθούμενη αυτόματα με την τουριστική προοπτική. Η απαξίωσή του από τους αγροτικούς συνεταιρισμούς και τους κομματικούς μηχανισμούς έλαβε τέλος. Οι φετινές επιδόσεις στην απόδοση ελαιοποίησης από Συνεταιρισμό (δεν έχουμε καταλάβει ποιος ακριβώς) σε 1/12 την ίδια εποχή που τα ιδιωτικά ελαιοτριβεία έβγαζαν 1/8, συζητήθηκε περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά από εξαγριωμένους αγρότες θύματα . Οι τοπικές κομματικές οργανώσεις έχασαν κάθε ικανότητα ελέγχου του θέματος και η αποκάλυψη στις πρόσφατες εκλογές του «βρώμικου» μισθοφορικού ρόλου που έπαιζαν τόσα χρόνια εις βάρος του τόπου μας, έκαναν όλους να καταλάβουν ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από αυτές .Οι υποσχέσεις και τα ψέματα δεν βρίσκουν αποδοχή. Ο «εξαναγκασμός» από τους αγρότες ψηφοφόρους είχε σαν αποτέλεσμα την προώθηση του έργου άρδευσης του ελαιώνα . Το έργο θα αντιμετωπίσει σύντομα προβλήματα. Είτε αυτά είναι διακοπή της χρηματοδότησης και του έργου, είτε αυτά είναι προβλήματα στην ανεύρεση του νερού για να γίνει το πότισμα , και πάλι μόνο ο «φόβος» των «εξαγριωμένων» αγροτών θα δώσει λύση και κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι το έργο έγινε από τις καλές προθέσεις των «αρχόντων» μας.

Η υποχρεωτική διάσταση που παίρνει η ποιοτική αγροτική παραγωγή στον κεντρικό κρατικό αναπτυξιακό σχεδιασμό και η εμπορική ζήτηση τέτοιων προϊόντων στην τεράστια παγκόσμια αγορά, έχει κάνει ήδη αρκετές «παρέες» αγροτών να συζητάνε την ομαδική ιδιωτική πρωτοβουλία ανάδειξης και προώθησης του προϊόντος όπως του αξίζει. Έχει γίνει γνωστό ότι ο συσχετισμός των προϊόντων

του ελαιώνα του Δήμου Δελφών με το όνομα «Δελφοί» και την μοναδικότητα του διεθνούς χαρακτηρισμού ως «Παραδοσιακός» του δίνει μοναδικά διαφημιστικά στοιχεία που του εξασφαλίζουν την αποδοχή από την αγορά και σε περίοπτη θέση, αρκεί μόνο να υποστηριχτεί από την ανάλογη σταθερή ποιότητα. 

-Το σοβαρότερο ίσως πλήγμα του ελέγχου της περιοχής είναι στο Δημόσιο. Το Δημόσιο που μας ζούσε μαζί με τους βωξίτες (σύμφωνα και με τον Νομάρχη μας τον Γενάρη στο ΤΕΕ ) έκλεισε. Το Δημόσιο, δυστυχώς, κατέρρευσε και μαζί του κατέρρευσαν και οι «Δημόσιες σχέσεις» με Κρατικά χρήματα. Δεν υπάρχει πιά η δυνατότητα να ελέγχει κανείς , ούτε έναν εργαζόμενο εξαιτίας των «εργασιακών προνομίων» που του παρέχονται από τους «προϊσταμένους» , για τις προοπτικές της δουλειάς κ.λ.π. και ακόμη σοβαρότερο, δεν υπάρχει πιά δυνατότητα να ελέγχονται οι περιμένοντες διορισμό. Στις τελευταίες εκλογές δεν έταξε κανείς θέσεις στο Δημόσιο ,εκτός σε κάποιες λίγες περιπτώσεις αγράμματων και μωρόπιστων από αδίστακτους απατεώνες της πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι δυσαρεστημένοι υποψήφιοι από όλους τους χώρους, αντιλαμβανόμενοι τι συμβαίνει, επαναλαμβάνουν δημοσίως και με κάθε ευκαιρία ότι οι διορισμοί που έταξαν φέτος ήταν στους «Βωξίτες». Και από εκεί όμως τιμωρήθηκαν οι «πονηροί» ψηφοφόροι και έμειναν απ’ έξω. Δεν πρέπει να χαίρεται κανείς με την ανεργία συνανθρώπου του, αλλά το γεγονός έχει πάρει διάσταση. 

Όλοι οι κάτοικοι θα πρέπει να απαιτήσουν μαζί με τους εξαπατημένους, έστω και «πονηρούς», την υλοποίηση των υποσχέσεων. Αυτό θα έφερνε κάποιο αποτέλεσμα αλλά σίγουρα όχι για όλους. Αυτό που είναι σημαντικό όμως είναι ότι από εδώ και πέρα, όλοι οι κάτοικοι αντιλαμβάνονται ομοίως το δικαίωμα στην εργασία και την σχέση τους με προοπτική της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής.