Ευτυχώς ζούμε σε ανεπτυγμένη χώρα και δεν αντιμετωπίζουμε ίχνος από όσα βλέπουμε να αντιμετωπίζουν οι Ινδοί σύμφωνα με τις μαρτυρίες της
Vandana Shiva που βλέπουμε στις παρακάτω αναρτήσεις:
***********************************************************
1)
Ο σοσιαλισμός της απληστίας
Πηγή:
http://panosz.wordpress.com
(Sosialism of Greed)
της Δ/ρος Vandana Shiva
‘The Asian Age’
20 Ιουλίου 2011
Στις 29 Ιουνίου ο Πρωθυπουργός της Ινδίας συναντήθηκε με τους εκδότες ολίγων εφημερίδων. Εκεί, όταν ρωτήθηκε αν είχε ασκήσει πίεση στον Υπουργό του επί του Περιβάλλοντος ( επικεφαλής αυτού του Υπουργείου τότε, ήταν ο Jairam Ramesh), ώστε να κάνει τα στραβά μάτια έναντι των περιβαλλοντικών καταστροφών που επρόκειτο να προκαλέσει η υλοποίηση μιας σειράς επενδυτικών σχεδίων, ο Dr Singh απάντησε με ένα ‘Ναι’ και δικαιολόγησε ως εξής την πράξη του αυτή: ‘
Όπως είχε πει η κ. Γκάντι, η φτώχεια είναι ο μεγαλύτερος επιμολυντής του περιβάλλοντος. Πρέπει να κρατάμε τα πράγματα σε μια ισορροπία’. Ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε μάλλον, σε αυτό που είχε δηλώσει η κ. Γκάντι, στην Πρώτη Σύνοδο του ΟΗΕ για το Περιβάλλον στη Στοκχόλμη, το 1972: ‘Δεν είστε φτωχοί και όμως συγκαταλέγεσθε στους μεγαλύτερους επιμολυντές’. Σε εκείνη την ομιλία της είχε επίσης αναφέρει και τους εξής στίχους από το (αρχαίο Ινδουϊστικό) κείμενο, Atharva Veda:
‘Εκείνο το μέρος που σκάβω, κάνε το γρήγορα να βλαστήσει ξανά,
Μόνο –μη μ` αφήνεις να πληγώσω τα ζωτικά σου σημεία ή την καρδιά σου’.
Ο Dr Singh συνειδητά αγνόησε αυτό το πιο σημαντικό σημείο της ομιλίας της κ. Γκάντι. Το καθήκον του Πρωθυπουργού είναι να στηρίζει το Σύνταγμα και τους νόμους του Έθνους, άρα και τους νόμους που αφορούν στην προστασία του Περιβάλλοντος, και όχι να τους υπονομεύει. Με το να αποδεχτεί αυτό, ότι δηλαδή, έχει ασκήσει πίεση στον Υπουργό Περιβάλλοντος, ο Dr Singh παραδέχεται ότι έχει πράγματι παραβιάσει το νόμο. Οι περισσότεροι σχολιαστές είδαν, στη συνέχεια, την απομάκρυνση του Υπουργού Περιβάλλοντος, κ. Ramesh, με τον κυβερνητικό ανασχηματισμό της 12
ης Ιουλίου, ως ένα περαιτέρω βήμα στην πορεία προς την περιβαλλοντική υποβάθμιση. Και ενώ ανέφερε μια φράση της κ. Γκάντι, για να δικαιολογήσει την παραβίαση εκ μέρους του των νόμων για την προστασία του περιβάλλοντος, ο Πρωθυπουργός ξέχασε ότι ήταν η ίδια η κ. Γκάντι, η οποία δημιούργησε τις κυβερνητικές δομές για την Προστασία του Περιβάλλοντος της χώρας. Ξέχασε ότι ήταν η παρέμβαση της ίδιας της κ. Γκάντι, η οποία ευθυγραμμίστηκε με τις εκκλήσεις των κινημάτων και των επιστημόνων, για να μη χτιστεί ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στη Silent Valley, του κρατιδίου της Kerala, προκειμένου να διασωθεί ένα πλούσιο σε βιοποικιλότητα οικοσύστημα. Και ήταν το ενδιαφέρον της κ. Γκάντι, που οδήγησε την υπόθεση ‘του λόφου Mussorie’, του επονομαζόμενου ‘Queen of Hills’, (επειδή με τις διαδικασίες όρυξης του ασβεστολίθου από τα επικείμενα ορυχεία απογυμνώνονταν πλήρως το βουνό αυτό από κάθε είδους βλάστηση ), στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο εξέδωσε τελικά την απόφαση να κλείσουν τα ορυχεία αυτά, το 1983.
Στις –προ της εποχής της φιλελευθεροποίησης – ημέρες, ήταν αυτονόητο ότι αν κάποιος συγκεκριμένος τύπος εμπορίου υποβάθμιζε τα οικοσυστήματα, τα οποία υποστηρίζουν τη ζωή, τότε αυτή η εμπορική δραστηριότητα έπρεπε να σταματήσει, ‘επειδή η Ζωή έπρεπε να εξακολουθήσει να υπάρχει και στο μέλλον’. Το Άρθρο 21 του Συντάγματος καθιστά υπεύθυνη την ίδια την Πολιτεία να προστατεύει την ίδια τη Ζωή. Και άρα, αφού η λειτουργία των οικοσυστημάτων προστατεύει τη Ζωή, τότε η Πολιτεία έχει καθήκον να προστατεύει τα οικοσυστήματα.
Η πρωθυπουργία του Dr Singh, από τη δεκαετία του -90 και εξής, έχει βασιστεί σε μια Φετιχιστικού τύπου λατρεία της έννοιας της Ανάπτυξης και όλες οι οικολογικές καταστροφές δικαιώνονται στο όνομα της Ανάπτυξης. Ποιος όμως, πρωτοστατεί σε αυτήν την καταστροφή και την μόλυνση του περιβάλλοντος; Οι πλούσιες και πανίσχυρες πολυεθνικές εταιρείες ή οι φτωχοί και αδύναμοι αγρότες, οι διάφορες φυλές και οι εκτοπισμένοι εκ των αγροτικών κοινοτήτων, οι οποίοι τελικά καταλήγουν να γίνουν κάτοικοι των παραγκουπόλεων, οι οποίες επεκτείνονται πέριξ των αστικών κέντρων;
Οι φτωχοί δεν προκαλούν τη μόλυνση (ή τη ρύπανση). Αντίθετα οι ίδιοι ζουν σε μολυσμένες περιοχές, επειδή έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους, τα οποία βρίσκονταν στις αγροτικές περιοχές και ζούσαν εκεί για χιλιάδες χρόνια. Αυτό που συμβαίνει τώρα, εκεί, μπροστά στα μάτια μας, αποτελεί μια Ύβρη κατά του Περιβάλλοντος. Είναι η αναπόφευκτη συνέπεια της εξαγωγής της ρύπανσης από τις πλούσιες χώρες στις φτωχές με τη μορφή των επενδύσεων τύπου FDI (Foreign direct investment).
Η παραθαλάσσια ζώνη της Orissa αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση. Στην περιοχή Jagatsingpur, όπου εταιρεία Posco σχεδιάζει να χτίσει ένα γιγαντιαίων διαστάσεων εργοστάσιο παραγωγής χάλυβα, με επενδυτικά κεφάλαια τύπου FDI (της τάξης των $12δις ), οι αγρότες καλλιεργούν ρύζι, φυτά καρύδας, κάσιους και πιπέρι τύπου betel, φρούτα και επίσης αλιεύουν από την παρακείμενη θάλασσα ψάρια. Εκεί δεν υπάρχει κανένα ίχνος μόλυνσης, ούτε ρύπανσης ούτε κάποιου είδους απόβλητα. Υπάρχει ένα είδος ευδαιμονίας την οποία ο δείκτης του ΑΕΠ δεν συνυπολογίζει καθόλου. Αυτή η οικονομία της αυτάρκειας και της βιωσιμότητας ξεριζώνεται βίαια, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα στην Posco να ορύξει μεταλλεύματα σιδήρου και ατσαλιού. Στην περίπτωση αυτή κάθε νόμος της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της ‘Πράξης για τα Δικαιώματα του Δάσους’ και της ‘Πράξης για τη Νομοθετική Ρύθμιση της Παραθαλάσσιας Ζώνης’, εδώ καταστρατηγείται πλήρως. Αλλά, όταν η ίδια η Διεύθυνση του Υπουργείου Περιβάλλοντος επιβεβαιώνει αυτές τις πράξεις καταστροφής, τότε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός πιέζει τον Υπουργό Περιβάλλοντος να δώσει την έγκρισή του για το εργοστάσιο αυτό της Posco. Οι γυναίκες και τα παιδιά των περιοχών της Govindpur, Dhinkia και Nuagaon προχωρούν σε καθιστική διαμαρτυρία μέσα στον καυτό ήλιο του Ιουλίου, προκειμένου να σταματήσουν την αρπαγή των γαιών τους. Ξέρουν πολύ καλά τι πρόκειται να φέρουν στην περιοχή τα σχέδια της Posco: Την καταστροφή του Περιβάλλοντος, την ρύπανση και τη μόλυνση της περιοχής τους, το διωγμό των ανθρώπων από τα ίδια τους τα σπίτια και τέλος την καταστροφή της ίδιας της δημοκρατικής κοινωνίας που είχαμε μέχρι τώρα.
Στην Ινδία, ο μεγαλύτερος επιμολυντής είναι τα γιγαντιαία εργοστάσια που χρησιμοποιούν τον άνθρακα για την παραγωγή Η\Ενέργειας, καθώς και οι βιομηχανίες και ειδικότερα οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Στο θέμα της παραγωγής των Αερίων του Θερμοκηπίου εκ των ορυκτών καυσίμων πρωτοστατούν οι οικονομικά ισχυροί και όχι οι φτωχοί. Αλλά είναι οι φτωχοί που είναι πιο ευάλωτοι στις πλημμύρες, στις ξηρασίες, στους κυκλώνες και στα μύρια όσα δεινά προέρχονται από την επιταχυνόμενη Κλιματική Αλλαγή.
Το ίδιο συμβαίνει και με το ζήτημα της τοξικής μόλυνσης. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το φυτοφάρμακο Endosulfan. Τα ΗΕ το έχουν απαγορεύσει. Οι περισσότερες χώρες στον κόσμο το έχουν απαγορεύσει. Το Ανώτατο Δικαστήριο της Ινδίας έχει εκδώσει μια προσωρινή απαγόρευση, ύστερα από τη σχετική αναφορά ότι πάνω από 1.000 άτομα έχουν πεθάνει και περισσότερα από 9.000 έχουν μείνει ανάπηρα στην περιοχή Kasargo, όπου το Endosulfan χρησιμοποιούνταν ευρέως για τον ψεκασμό τον καλλιεργειών κάσιους, εδώ και 20 χρόνια. Τα αθώα θύματα δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα για αυτήν την τοξική μόλυνση. Οι πράξεις αυτές προκλήθηκαν από τις πανίσχυρες εταιρείες οι οποίες επηρεάζουν πολύ καλά τα κέντρα των αποφάσεων, τα οποία μπλοκάρουν την οριστική απαγόρευση του Endosulfan, ακόμα και σήμερα, που αποδεδειγμένα προκαλεί το θάνατο των ανθρώπων και τη γέννηση παιδιών με αναπηρία.
Τα τοξικά αγροχημικά προϊόντα βλάπτουν όλα τα είδη της Ζωής. Τα συνθετικά λιπάσματα διατρέχουν τους ποταμούς και καταλήγουν στους Ωκεανούς, δημιουργώντας ‘ζώνες θανάτου’. Τα οξείδια του Αζώτου, όταν απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα από τα νιτρικά λιπάσματα, δημιουργούν μεγάλες συγκεντρώσεις στην ατμόσφαιρα και λειτουργούν ως ένα από τα πιο επιβλαβή Αέρια του Θερμοκηπίου, ήτοι είναι 300 φορές πιο επιβλαβή από το Διοξείδιο του Άνθρακα. Αυτού του τύπου τα συνθετικά λιπάσματα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή βομβών, όπως έδειξαν οι πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Mumbai και στην Oklahoma.
Σήμερα έχουμε και νέες μορφές επιμόλυνσης του γεωργικού τομέα, ήτοι τη γενετική μόλυνση μέσω των Γενετικά Τροποποιημένων σπόρων. Η Γενετική μόλυνση καταστρέφει τη βιοποικιλότητα, ήτοι τα μέσα για την επιβίωση των αγροτών. Οι εταιρείες παραγωγής χημικών προϊόντων, σήμερα, έχουν εξελιχθεί σε γιγαντιαίες εταιρείες οι οποίες μέσω του ελέγχου των γονιδίων ελέγχουν τους σπόρους. Και σε αυτόν το τομέα ο Πρωθυπουργός, αντί να είναι η φωνή των φτωχών αγροτών, είναι η φωνή των πιο ισχυρών πολυεθνικών, καθώς επαναλαμβάνει συνεχώς σε όλους τους τόνους ότι η Γενετική Μηχανική αποτελεί τη Δεύτερη Μεγάλη Πράσινη Επανάσταση.
Είτε όμως πρόκειται για την Ατμοσφαιρική ρύπανση, είτε για την Τοξική ρύπανση, είτε για τη Γενετική ρύπανση, είτε τέλος για τη ρύπανση εκ των αστικών αποβλήτων, όλες αυτές οι μορφές της ρύπανσης αποτελούν την εξωτερική όψη
μιας οικονομίας που βασίζεται στην απληστία, η οποία από τη μια μεριά Ιδιωτικοποιεί τους φυσικούς πόρους και από την άλλη μεριά Κοινωνικοποιεί τη ρύπανση και τη μόλυνση.
Οι πλούσιοι ιδιοποιούνται τις εδαφικές εκτάσεις, τα είδη της βιοποικιλότητας, το νερό, τον αέρα και φυσικά τα κέρδη, ενώ οι φτωχοί υποφέρουν κάτω από το βάρος των πάσης φύσεως απαλλοτριώσεων και της συσσώρευσης της ρύπανσης και της μόλυνσης.
Ευελπιστούμε ότι ο Πρωθυπουργός θα στηρίξει τελικά το Σύνταγμα και την Περιβαλλοντική Νομοθεσία. Δεν πιστεύουμε ότι θα υποστηρίξει και θα προάγει τους ‘επιμολυντές’. Αναμένουμε ότι ο Πρωθυπουργός θα θυμηθεί ότι κρατά στα χέρια του την πανάκριβη κληρονομιά των οικοσυστημάτων μας, και όλο τον πλούτο του φυσικού μας κεφαλαίου, πράγματα τα οποία είμαστε υποχρεωμένοι να τα παραδώσουμε στις νέες γενιές και όχι στις αδηφάγες πολυεθνικές, για να τα καταστρέψουμε χάρη του άμεσου συμφέροντος.
Μετάφραση, Μαστοράκης Γιάννης
***********************************************************
2)
Η εκπληκτική Vandana Shiva μιλά για την απειλή της μεταλλείας- βίντεο
Πηγή:
http://antigoldgreece.wordpress.com
Εκείνο το μέρος που σκάβω, κάνε το γρήγορα να βλαστήσει ξανά,
Μόνο –μη μ’ αφήνεις να πληγώσω τα ζωτικά σου σημεία
ή την καρδιά σου.
Atharva Veda, αρχαίο Ινδουϊστικό κείμενο.
Ένα λαμπερό μυαλό, η
Δρ Vandana Shiva, μιλάει για την απειλή της μεταλλείας και για τη βιομηχανία του αλουμινίου, για τη σχέση της απληστίας με τη βία και για την ευθύνη του καθενός μας. Η διάλεξη δόθηκε το Μάιο 2011 και έχει τίτλο
“Εξορύσσοντας τη Γη: πληγές που δεν θεραπεύονται”.
Δεν πρόκειται για αυτό που χρειαζόμαστε, πρόκειται για καθαρή απληστία. Είναι η απληστία των εταιρειών που θέλουν να ωθήσουν την κατανάλωση αυτών των μετάλλων, καθώς και ένα υψηλότερο επίπεδο απληστίας που είναι η “επένδυση” … Ο κόσμος της οικονομίας στρέφεται στα μέταλλα και τα ορυκτά για να επεκταθεί και αυτό δίνει ώθηση στη μεταλλεία σε μια κλίμακα που είναι πολύ πέρα από το τις ανθρώπινες ανάγκες…
Αν σκεφτούμε τον κόσμο μόνο σαν υλικό και ύλη, θα λεηλατήσουμε, θα αρπάξουμε, θα πολεμήσουμε για την ιδιοκτησία. Όμως όταν σκεφτούμε τον κόσμο και τη Γη σαν την ίδια την προϋπόθεση της ζωής μας και αν έχουμε μια δημιουργική ενότητα μαζί της, θα βρούμε χαρά στη μείωση της κατανάλωσης μας. Και αυτή είναι η πρόκληση που έχουμε για να αρχίσουμε να ενώνουμε τις κουκκίδες γύρω από το ζήτημα της μεταλλείας…
Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε ένα κατώφλι για την ανθρωπότητα. Και αυτό το κατώφλι είναι είτε η ολική καταστροφή από τη μια και θα είμαστε συμμέτοχοι σε αυτό με το να μη γνωρίζουμε και να μην ενεργούμε… και η άλλη πλευρά, ένα τεράστιο κίνημα για την προστασία της φύσης, έρχεται από τη γνώση του τι κάνει ο καθαρός καταναλωτισμός κάνοντας μας συμμέτοχους σε μια οικονομία της απληστίας και μια οικονομία της βίας…
Πραγματικά πιστεύω ότι κάθε πολίτης που είναι συνειδητοποιημένος προσθέτει τόση περισσότερη δύναμη για την προστασία της Γης, των δικαιωμάτων της και των δικαιωμάτων όλων των ανθρώπων.
Aφορμή για τα παραπάνω ήταν το άρθρο της Vandana Shiva
“Ο σοσιαλισμός της απληστίας” που δημοσίευσε
η Καλύβα του Πάνου.
***********************************************************